رواية الحب الضائع الجزء الأول للكاتب عبد الرحمن أحمد الفصل السابع عشر
دخلت هدير الى الحفل المقام فى الفيلا بمناسبة خطبة محمد ويارا واقتربت من محمد هدير: مبروك يا مودى محمد بضيق: الله لا يبارك فيكى هدير: إيه محمد: بقول الله يبارك فيكى هدير: فرحتلك والله، مبروك يا عروسة يارا: شكرا رامى: إيه ده هدير هنا هدير: ازيك يا رورو رامى: ما بلاش رورو دى ونبى محمد: خد هدير فسحها فى الحفلة يا رامى وشوفها تشرب إيه رامى: انت عايز ملك تضربنى بالنار بقا.
محمد وهو يجز على سنانه ويغمز له: لا انا اللى هتضرب بالنار يا غبى رامى: ااااه، تعالى يا هدهد، تشربى إيه بقا.
محمد: معلش دى غاوية تنكد على اللى خلفونا يارا: لا مش متضايقة محمد: بجد يارا: ايوة بجد محمد: طب كنا بنقول إيه بقا.
انتهى الحفل ورحل الجميع اشرف: هعدى عليك بكرا بقا يا ادهم علشان موضوع خطوبه ملك ورامى ادهم: ماشى يا اشرف هستناك.
كريم: انا الظابط ده مش عارف حاططنى فى دماغو لية خالد: ياعم مش قبض عليك معاك مخدرات يبقى هيشوفك مجرم حتى ولو بقيت شيخ كريم: ده كل ما يشوفنى فى حتة يسوأ سمعتى حتى يارا اللى مكانتش تعرف حاجة عن موضوع انى اتسجنت ده، عرفت خالد: بس باين عليه ظابط رخم كريم: وحياة امى ما هسكتله خالد: هتعمل إيه يعنى كريم: هتشوف.
يارا: يلا يابنتى ورانا امتحان ملك: خلاص جهزت اهو، يلا بينا محمد: رايحين الامتحان! ملك ويارا: ايوة محمد: طب تعالو هوصلكو فى سكتى وانا رايح اوصل محمد يارا وملك الى الجامعة وانطلق الى مديرية أمن القاهرة اللواء شريف: إيه الاخبار يا محمد، مفيش جديد محمد: مفيش يا فندم احنا شغالين على الاكواد دى ووصلنا لرقم تليفون بأسم ديفيد توماس بس الرقم مصرى شريف: مقفول طبعا صح.
محمد: ايوة يا فندم ومستنين الرقم يفتح علشان نعرف مكانه ده هيفك الغاز كتير فى القضية دى شريف: مش عاوزين نتأخر يا محمد الوزارة كل شوية بتكلمنى ومهتمة بالموضوع ده اوى، لازم نمسك الناس دى ونعرف صاحب التنظيم ده محمد: حاضر يا فندم.
هدير: يا رامى افهمنى، انا بحب محمد رامى: مش وقته يا هدير، انتى عارفة ان علاقتك انتى ومحمد انتهت هدير: بس انا بحبه وعايزاه وندمانة على اللى عملته معاه رامى: ملوش لازمة الندم، وبعدين محمد خطب خلاص وهيتجوز يارا وبيحبها هدير: اعتبره مخطبش رامى: ازاى مش فاهم هدير: يعنى انا هخليهم يسيبو بعض.
رامى: إيه انتى عبيطة، مش هساعدك، محمد مش ابن خالتى وبس لا وصاحبى واخويا كمان ومش هقف معاكى، كويس انى مقولتلوش انك السبب فى موت هايدى خطيبته اللى كان هيتجوزها لما روحتى اتفقتى مع ابن تاجر المخدرات اللى هرب علشان ينتقم انا لو كنت قولتلو كان قتلك هدير: بتهددنى يا رامى رامى: بهددك، مبهددكيش مش هقف معاكى، وكفاية اللى مخبيه عليه، سلام.
رامى: الو ايوة يا محمد محمد: إيه يابنى رامى: انت فاضى ولا إيه محمد: فى الشغل بس يعتبر مفيش حاجه رامى: طب نتقابل فى الكافيه اللى بنقعد فيه كمان ساعة محمد: ماشى وصل محمد ورامى وجلسو على الكافيه محمد: إيه بقا فيه إيه رامى: خلى بالك من البت اللى اسمها هدير دى، بتخطط علشان تفرق بينك انت و يارا محمد: ازاى قص رامى لمحمد ما حدث محمد: سيبك منها دى مخها تعبان ولا تقدر تعمل حاجة رامى: ان كيدهن عظيم يابنى.
محمد: بس هدير بطة بلدى رامى: المهم النهاردة هتفق على الخطوبة مع ابوك انا وبابا محمد: متسرع كدا لية رامى: اشمعنا انت يابا محمد: طب قوم بينا سار محمد ورامى وهم يتحدثون ودخل الليل عليهم وهو يتجولون وفجأة ظهر 6 اشخاص يحملون كل واحد منهم ما يعرف بالشومة واقتربو من محمد ورامى رامى: انتو مين رفع محمد السلاح ووجهه ناحيتهم ولكن...
ملحوظة: هتلاقونى مهيس فى بعض الحلقات وبقول ان رامى ابن عم ملك ومحمد لكن رامى يبقى ابن خالتهم، انا بلغت علشان محدش يقول انت غلطان.
رامى: انتو مين رفع محمد السلاح ووجهه ناحيتهم ولكن جاء احد من الخلف وضرب على ذراع محمد بقوة فوقع السلاح من يديه وقرب منه ال 7 اشخاص ولكن تصدى لهم محمد ورامى، محمد ليس مجرد ظابط بل كمال اجسام وايضا رامى كذلك.
كلما قرب شخص ليضرب محمد لكمه بشدة وضربه وكان محمد يعطى ظهره له ويصد الاشخاص ايضا فجأة تلقى رامى ضربة على رأسه وسقط ارضا وعندها خفض محمد نفسه وامسك بسلاحة وضرب احد الاشخاص برصاصة فى قدمه وبقى الاخرون ورفعو يدهم مسلمين اتصل محمد ب حاسم وامره بان يرسل قوة للعنوان وقام رامى وهو يتألم محمد: اجمع انت وهو كدا على بعض وارمو اللى فى اديكو ده نفذو ما امره محمد واتجه رامى لأخذ اسلحتهم.
محمد: انتو مين بقا ومين باعتكو لم يجد رد ولكن شعر بشئ من خلفه.
التفت محمد الى خلفه ولكن لم يستطيع الدفاع عن نفسه فأطلق شخص رصاصة عليه وهب بالفرار احضر رامى المسدس الخاص ب محمد و ترك الاشخاص وظل يجرى وراء هذا الشخص وهو يجرى ودخل الى حارات وشوارع وفى نهاية الامر اختفى عاد رامى الى نفس المكان ووجد الشرطة فى كل مكان والاسعاف تنقل محمد رامى: كان فيه7 يا حسام الاول وكانو هنا حسام: احنا مسكنا واحد منهم والباقى هرب رامى: طب انا طالع مع الاسعاف.
ملك: ياااه خلاص انا تعبت من المذاكرة يلا ننام الساعة بقت 2 يارا: هو محمد مش هيجى ولا إيه ملك: معرفش ممكن يبات فى القسم زى عوايده يارا بقلق: ماشى رن هاتف ملك برقم رامى ملك: إيه ده رامى! غريبة يتصل دلوقتى يارا: ايوة، الساعة 2 ملك: الو، ايوة يا رامى، ايية، مستشفى إيه وبدأت فى الانهيار والبكاء واغلقت الخط يارا بدموع: محمد حصله حاجة! ملك ببكاء: اتصاب برصاصة وهو فى المستشفى دلوقتى.
انهارت يارا عند سماع الخبر وبكت بحرقة كبيرة وذهبت هى وملك الى المستشفى ووجددوا رامى جالس فى الطرقة ويضع وجهه بين كفيه ملك ببكاء: هو إيه اللى حصل رامى: مش وقته يارا بدموع غزيرة: هو حالته إيه رامى: متقلقيش الرصاصة جت في كتفه بس نزف كتير جلست يارا وملك وهم يبكيان خرج الطبيب من غرفة العمليات واسرع رامى ويارا وملك بالتوجه اليه وحسام الذى وصل فى تلك اللحظة رامى: طمنى يا دكتور.
دكتور ايهاب: الحمد لله هو بخير الرصاصة كانت فى الكتف وقدرنا نوقف النزيف، بس محدش يدخله ولا يكلمه لغاية اما يفوق رامى: حاضر، شكرا يا دكتور تدخل حسام: احكيلى إيه اللى حصل يا رامى حكى له رامى كل ما حدث بالتفصيل حسام: مشوفتش اللى ضرب عليه النار ده رامى: لا معرفتش الدنيا كانت ضلمة خالص ولما جريت وراه اختفى حسام: اممممم، انا هشوف اللى مسكناه ده وهجيب قراره.
رامى: يلا يا ملك، يلا يا يارا علشان اوصلكو البيت واجى تانى يارا: لا هفضل هنا رامى: مينفعش يا يارا انتو عندكو امتحان الصبح ولازم تروحو تنامو شويه وبعد الامتحان تعالو يارا بدموع: حاضر حسام: انا همشى والصبح هاجى اطمن عليه رامى: ماشى.
رواية الحب الضائع الجزء الأول للكاتب عبد الرحمن أحمد الفصل الثامن عشر
خالد: انت عبيط يابنى، انت مش قولت هتعلمه الادب بس، تقوم تضرب عليه نار، انت عبيط كريم: اللى حصل بقا، انا لما لقيته ماسك مسدسه ومسك الرجالة قولت يبقى عليا وعلى اعدائى خالد: غبى، انت عارف اللى ضربت عليه نار ده مين؟ ده محمد ادهم السيوفى، يعنى هيجيبك ولو فى بطن امك كريم: وهيعرف منين يعنى ان انا خالد: انت نسيت الواحد اللى قبضو عليه كريم: متقلقش خالد: ازاى.
اصبح اليوم الثانى وتوجهت يارا وملك الى الجامعة بالحراسة المعتادة دخلت يارا وملك وادو الامتحان وكان وجههم يبدو عليه الحزن كثيرا والقلق ايضا وانتهى الامتحان كريم: يارا، مالك انتى وملك يارا بحزن: لا مفيش كريم بخبث: اصلك معيطة اهو يارا: قوتلك مفيش حاجة ملك: يلا يا يارا علشان نمشى يارا: يلا.
توجهت يارا وملك الى المستشفى حيث يوجد محمد ودخلتنان ووجدو رامى وادهم والد محمد ورجاء واشرف والدا رامى ذهبت ملك الى حضن ابيها وبكت وكان يهدئها اما يارا فقد تسللت من بينهم ودخلت الى الغرفة وهى تبكى وجلست على كرسى مقابل للسرير الذى ينام عليه محمد وامسكت يداه وهى تبكى وتقول: متسبنيش يا محمد انا مصدقت ان ليا حد فى الدنيا دى بعد ما خسرت كلو، مستبنيش لوحدى، انا بحبك.
وعندها حرك محمد يداه وامسك بيد يارا وقال بصوت ضعيف: بحبك، بحبك اوى يارا بفرح: انت فوقت وجريت الى الخارج لتخبر الجميع وهى سعيدة، ودخل الجميع محمد وبدأ الافاقة: إيه يا ملك بتعيطى لية، مانتى عارفة انى ب 9 ارواح ضحك الجميع رامى: والله انت رايق يعنى وانت مقتول كدا وبتهزر محمد: مقتول!، استنى بس وهوريك هعمل إيه فى اللى ضرب نار ده رامى: كنت همسكه بس هرب منى رجاء: الحمدلله انك نجيت يابنى.
محمد: متقلقيش يا خالتو، ربنا يسترها ادهم: كويس انك بخير، وجت على اد كده اشرف: ابقى خد بالك يا محمد بعد كدا محمد: والله يا عمى كانو زى الفراخ فى ايدى لولا ان اللى جه من ورا ده وضرب على سهوة رامى: ربنا بيخلص حقوق محمد: اسكت يلا ده انا اللى انقذتك منهم، معرفش انك فرفور كدا ومن ضربة على دماغك هتقع رامى: انا برضو، يابنى خد بالك حتى من رقدتك دى ملك: ايييييية يا جدعان حتى هنا هتتخانقو.
نظر محمد الى يارا التى كانت صامته وتتابع وامسك بيديها وشاور ادهم ليخرج الجميع ويتركهم محمد: كنتى خايفة عليا! يارا: كنت بموت محمد: بعد الشر عليكى، انشالة انا وانتى لا نظرت يارا الى الارض من الكسوف محمد وهو يرفع رأسها: بحبك يارا بكسوف: وانا كمان ابقى خلى بالك من نفسك بعد كدا محمد: حاضر، من عنيا، هلم اللى عملو كدا وهصورهملك واوريكى اللى بيعمل حاجة فيا بيحصلو إيه يارا: مغرور برضو وانت تعبان.
محمد: مش غرور، دى ثقة فى النفس يا بنتى يارا: امممم محمد: عملتى إيه فى الامتحان النهاردة يارا: الحمدلله محمد: طبعا من كتر ما بتفكرى فيا كتبتى فى كل إجابة محمد محمد محمد يارا: لا والله محمد: امممم يارا: مش بقولك مغرور محمد: انا مش مغرور انا بحبك يارا بكسوف: خلاص بقا محمد: بموت فيك وانت متكسف كدا تدخل الممرضة حاملة الطعام وتستلمه من الممرضة وتقترب من محمد يارا: يلا علشان تاكل واطعمته وهو ينظر لها في حب.
يارا: بتبص كدا لية محمد: انا لو اعرف انك هتأكلينى كدا كنت خليت حد يضربنى بالرصاص من زمان يارا: بعد الشر وكل بقا محمد: حاضر يا قمر.
حسام: عبدالغفار، هاتلى المسجون اللى جبناه امبارح فى زنزانة 9 عبدالغفار: حاضر يا فندم حسام: يا ترى تبع مين ده كمان، تبع العصابة دى ولا حد عايز يضر محمد، القضية دى مش عايزة تعدى وفى اثناء تفكيره دخل عبدالغفار مهرولا وينهج حسام: فيه إيه! عبد الغفار: المسجون يا فندم حسام: مالووو! عبدالغفار: دخلت الزنزانة لقيته منتحر حسام: إيه!
عبدالغفار: دخلت الزنزانة لقيته منتحر حسام: إيه! عبدالغفار: لقيته مشنوق يا فندم فى سقف الزنزانة اسرع حسام الى الزنزانة وبالفعل دل ووجد المسجون مشنوق وتحته كرسى صغير وهذا يدل على انه انتحر شعر حسام بالحزن ودخل الى مكتبه وهو يخبط بقدمه بالارض ويفكر بكل هذا ولكنه قرر الذهاب الى محمد فى المستشفى خبط حسام على الباب ليأذن له محمد بالدخول فخرجت يارا حسام: حمدالله على السلامة يا بطل.
محمد: الله يسلمك، إيه الاخبار ممسكتوش حد من العيال دى حسام: مسكنا واحد والباقى هرب واللى ضرب نار عليك هرب محمد: حلو اوى الواحد ده هو اللى هيعرفنا بقا مين دول حسام: لا مش هيعرفنا محمد بأستغراب: لية حسام: علشان انتحر محمد: انتحر! انتحر ازاى حسام: دخلت الزنزانة لقيته منتحر ومشنوق محمد: اتقتل بقا مش انتحر حسام: الكرسى اللى بيبقى فى الزنزانة كان تحته يعنى هو اللى انتحر.
محمد: والحبل اللى اتشنق بيه اشتراه وهو داخل، ما تفتح دماغك يا حسام حسام: قصدك ان الناس اللى معاه قتلوه علشان ميعترفش! محمد: ده اكيد حسام: وازاى وصلو للزنزانة فى القسم وسط الحراسة دى محمد: ههههههه مش كل شوية افرق يا حسام ان ليهم حد فى الشرطة بيساعدهم حسام: كدا الامل اننا نعرف مين اللى اتهجمو عليك كدا ضاع محمد: لا مضاعش انا هجبهملك واحد واحد حسام: انت تعرفهم.
محمد: كانو مغطيين وشهم بس قولى مكانش معاه بطاقة ولا اي حاجة اللى انتحر او اللى اتقتل ده! حسام: لا دورت معاه ملقتش اى حاجة تدل على شخصيته محمد: امممممم، انا مش هقعد هنا، لازم اقوم ادور واباشر بنفسى حسام: تقوم إيه انت لسة مطلع الرصاصة بليل، لازم اقل حاجة تستريح يومين محمد: مش هستريح اما اجيب العيال دى واخلص من ام القضية دى كمان حسام: طب ريح النهاردة بس علشان الجرح بس محمد: حاضر ولو حصل حاجة بلغنى.
رواية الحب الضائع الجزء الأول للكاتب عبد الرحمن أحمد الفصل التاسع عشر
كريم: مش قولتلك متقلقش على كيمو ياض خالد: لا ده انت عالى اوى كريم: امال لو عرفت الكبيرة خالد: كبيرة إيه كريم: لا مينفعش خليك كدا، بس إيه رأيك خالد: عرفت تقتلو فى السجن ازاى كريم: حبايبنا كتير، Don t worry خالد: لا انا كنت فكرك بتتكلم وخلاص، بس دلوقتى صدقت كريم: يلا خليه بقا راقد فى المستشفى كدا.
كان فى غرفة المستشفى التى يوجد بها محمد يارا وملك ورامى يجلسون ويمزحون ويتحدثون الى ان دخلت هدير هدير: إيه يا مودى، الف سلامة عليك محمد بضيق: الله يسلمك هدير: قلقت عليك والله اوى وخضيتنى عليك محمد وهو يمثل التعب ويتتاوب وكأنه يريد النوم: اااه انا تعبان اوى مش قادر، انا هنام يارا وقد ادركت انه يفعل ذلك لكى ترحل هدير: نام يا حبيبى الف سلامة هدير: طب خد الورد ده، استأذن انا بقا رامى: فى داهية هدير: إيه.
كان ادهم جالس على مكتبه الى ان وصلت له رسالة من نفس المنظمة ولكن تلك المرة لم تكن حل شفرة وانما تهديد بعدم الغدر بهم لانهم سوف يقتلونه فور ذلك ضحك ادهم من نص الرسالة المضحك وتذكر اول مرة عرف فيها تلك المنظمة.
حينما كان رجل اعمال مبتدأ وليس لديه سيلوة لتمويل مشرعاته وتعرف عليهم عن طريق الانترنت وارسلوا له رصيد فى البنوك بعد ان ارسل اليهم شيكات عليه ووعدوه ان يقطعو تلك الشيكات فى حال مساعدتهم وبالفعل كبر ادهم السيوفى وعمل له اسم فى السوق ولكن تلك المنظمة ظلت ورائه وتطلب منه فعل الكثير حتى ولو كانت جرائم وكان ادهم يضطر فعل ذلك بسبب الشيكات التى معهم وايضا لانهم كانو يهددوه بالقتل.
محمد: روحو بقا علشان الامتحان اللى عليكو بكرا يارا: لا احنا جبنا الكتب معانا وبنذاكر احنا وملك وهنقوم الصبح نمشى على الامتحان رامى: بس تصدق يا مودى انى قلقت عليك اوى مقلدا صوت هدير محمد: هههههههه انت مصيبة يا رامى والله، جسم راجل وعقل طفل رامى: هنبدأ نغلط اهو، يابنى اعمل حساب لرقدتك دى محمد: حاضر ياخويا رامى: بس عملو معاك الجلاشة محمد: وعد منى اقوم بس واجبهم وارميك معاهم فى السجن.
رامى: تصدق انا غلطان انى ضربتهم معاك، كنت سيبتك وجريت احسن محمد: مانت خدت ضربة على نفوخك حلوة الصراحة هههههههه رامى: شوفتى يا ملك ادينى اتضربت علشان اخوكى اهو وكنت هموت ملك: بعد الشر عنك يا رورو رامى: ما بلاش ونبى رورو دى يا جدعان محمد: هههههههه لا رورو لايق عليك رامى: ماشى مانت مودى برضو محمد: مودى احسن من رورو يا شقيق رامى: خلاص بقا ياض محمد: ساكتة لية يا يويو يارا: بذاكر علشان عليا بكرا مادة دكتور بلحة.
رامى: انهى بلحة فيهم، اصل فيه بلح كتير فى البلد محمد: اخرس ياض انت ولا نسيت انى ظابط رامى: اوبس لقد وقعنا فى الفخ محمد: مين بقا دكتور بلحة دة يارا: دكتور رخم كدا وحالف ليجبلنا امتحان يسقطنا محمد: يبقى ميعرفش انتى تبقى خطيبة مين يارا: لا والله محمد: اها، قوليلو بس انك تبعى وملكيش دعوة رامى: ده لو قالتلو انها تبعك ممكن يسقطها اكتر ما كان هيسقطها محمد: بس يا رخم رامى: حاضر يا كبير.
هدير: مش هتساعدينى بقا فى خطتى سلمى: خطة إيه يا بنتى هدير: انى افرق بين محمد والبت بتاعته اللى اسمها يارا دى سلمى: ازاى، هتوقعى بينهم مثلا ولا إيه هدير: حاجة زى كدا بس محتاجة مساعدتك سلمى: فى إيه هدير: بصى هعرض عليكى الخطة وتقولى تنفع تقضى خالص ولا افكر فى غيرها سلمى: ماشى.
احمد وهو يحاول معرفة الرقم الذى جلبه من الشفرة، فجأة ظهر ان الرقم تم فتحه فى القاهرة وعرف العنوان ولكن عرف ان محمد فى المستشفى فقرر ابلاغه غدا وحفظ الموقع الذى يتواجد فيه صاحب الرقم.
Hello , Mr. ko- = welcome my friend.
رامى: يلا انا هروح بقا وهجيلك الصبح محمد: انا همشى الصبح رامى: يابنى لازم يومين هتمشى إيه محمد: لا مش هقعد تانى لازم اقوم علشان كدا القضية متنيلة واقفة وانا حاسس اللى حصل ده هيبين حاجات كتير رامى: ماشى هجيلك بدرى بردو محمد: ماشى، هم يارا وملك نامو رامى: ايوة نايمين فى الاوضة اللى جمبك محمد: طب خليهم يقفلو على نفسهم من جوا رامى: حصل، متقلقش، موت انت بس وانا هبقى راجل المواقف دى محمد: غور يلا من هنا.
رامى: ماشى ياعم متزوقش بس.
رشدى: اجهزى يا دولت علشان كمان يومين هنسافر مصر دولت: خلاص جهزت كل حاجة يا حبيبى رشدى: ايوة مى: هنلوح مصل يا بابى رشدى: ايوة يا مى وهنشوف كل اللى نعرفهم مى: هى مصل حلوة زى باليس كدا رشدى: مش اوى بس هى حلوة علشان فيها اهلنا يا ميوش مى: ماثى يابابى.
سلمى: طب وكريم دخله إيه هدير يا غبية افهمى , كريم ده بردو عايز ينتقم من يارا ويبعدها عن محمد سلمى: ازاى وهو صاحبها اصلا فى الكلية ولية اصلا هدير: علشان كريم بيحب يارا وهو اللى قتل سامح سلمى: إيه!
هدير: امال إيه يا سوسو سلمى: بس على اللى اعرفه ان كريم يبقى صاحب خطيبها القديم هدير: امممم وخطيبها مات و اللى محدش يعرفه بقا ان كريم اللى قتله سلمى: يلاهوى على دماغك بس يقتل صاحبه لية مش معقول علشان يارا هدير: معرفش ممكن يارا وممكن اسباب تانية i don t know.
اصبح اليوم التالى وفاقت ملك ويارا فى المستشفى واطمأنو على محمد واتجهوا الى الجامعة اما عن محمد فقام وذراعه معلق على رقبته بسبب الاصابة ووصل رامى رامى: إيه الصحة دى كلها، مضروب بالنار وقايم فايق كدا وعايز تروح الشغل كمان محمد: اعوذ بالله رامى: مش بحسد يا عم محمد: طب انت هتروح الشركة ولا إيه رامى: مش عارف محمد: يعنى صاحب شغل فاشل وانا اجوز اختى لواحد مجتهد فى شغله مش فاااشل.
رامى: لا رايح ياعم انت عارف انا بهزر محمد: ماشى يلا اتكل وانا ماشى رامى: هوصلك علشان كتفك مش هتعرف تسوق محمد: هسوق بدراع واحد يابنى رامى: وافرض كنت هتعمل حادثة، مش هتعرف تتصرف بدراع واحد محمد: اعوذ بالله خلاص تعالى رامى: كان من بدرى...
رواية الحب الضائع و القاسيان
