رواية ورقة زواج عرفي للكاتبة سكوبي دوو الفصل الحادي عشر
شرين و هى قاعده فى اوضاتها بليل كلمت ليلى ليلى: السلام عليكم، ازيك ياشرى شرين: والله انتى ندله كل ده ليلى: معلشى يا شرى والله الجو هنا حلو اوى و بابا و ماما مش عاوزين يرجعوا شرين: ياسلام يعنى مش هشوفك قريب ليلى: لا هنرجع قبل رمضان ان شاء الله ممكن الاسبوع اللى جاى شرين: بس كده مش هيبقى على رمضان كتير ليلى: مهى ماما بقى اللى عاوزه كده و بتقول هتلحق تجهز هى حره بقى.
شرين: طيب تمام اول لما ترجعى بالسلامه كلمينى عشان انتى وحشانى اوى و عاوزه اقعد معاكى كتير و نتكلم زى زمان ليلى: ربنا يسهل و انتى عامله ايه مع هشام شرين: الحمد لله بقى بيصعب عليه اوى، هو طيب اوى ليلى: ايه يا شرى انتى هتحنى ولا ايه شرين: مش موضوع احن بس لما قربت منه حسيت كده، المهم مش موضوعنا ياله بقى تعالى و بلاش تتأخرى عليه ليلى: ماشى يا حبيبتى ان شاء الله شرين: ياله سلام بقى عشان هدخل انام.
ليلى: اوكى تصبحى ع خير شرين: و انتى من اهل الخير.
تانى يوم الصبح شرين و هشام دخلين الشركه لقو برده كريم فى وشهم كريم بلهفه: ايه يا شرين اتأخرتى ليه شرين: انا جيه فى ميعادى كريم: طب تعالى عاوزك مشو هم الاتنين و هشام واقف هيتجنن كريم: ها عملتى ايه شرين: لسه هتيجى الاسبوع اللى جاى كريم: لسه، ماما مصدعانى شرين: بص هى لما هتيجى هتجيلى البيت يوميها انا هقولك قبلها و انت تيجى لهشام باى حجه كريم: اوكى تمام.
فات الاسبوع و رجعت ليلى بالسلام و اتفقت مع شرين انها تروحلها بليل و شرين طبعا قالت لكريم و كريم كلم هشام قبل الميعاد بساعه و قاله انه هيجيله البيت يقعد معاه شويه شرين قاعده مع ليلى و بيرغوا و يتكلموا و يضحكوا و مبسوطين هشام خرج سلم عليها هشام: شرين ممكن ثانيه شرين قامت و دخلت مع هشام شرين: خير فى ايه.
هشام: اصل كريم كلمنى و قالى انه جى و انا معرفشى ان صاحبتك جايه لو هيضايقكم ممكن اخده و ننزل فى اى كافيه شرين بعفويه: لاء عادى خليه يجى و نقعد كلنا مع بعض و سابته و رجعت تانى لليلى و هشام كان مضايق جدا نص ساعه و كريم جه و قاعدوا كلهم يتكلموا و شرين كانت بتحاول تفتح مواضيع لكريم و ليلى يتكلمو فيها بس هشام كان مضايق و مبيتكلمشى كتير.
تانى يوم فالشركه كريم و شرين كانو وقفين مع بعض وقت المرواح شرين: يعنى عجبتك، اكلمها كريم: اه جدا انا مرتحلها اوى و دماغها عجبانى اوى بجد شرين: خلاص هكلمها و شوف رائيها ايه كريم: و هتردى عليه امتى شرين و هى بتضحك: ايه يابنى اهدى كده هو سلق بيض هشام كان نازل عشان ياخد شرين و يروحوا شاف شرين وقفه مع كريم و عمالين يضحكوا هشام راح نحياتهم و هو متنرفز جدا.
الحلقه العشرون هشام كان نازل عشان ياخد شرين و يروحوا شاف شرين وقفه مع كريم و عمالين يضحكوا هشام راح نحياتهم و هو متنرفز جدا: مش هنبطل دلع و هزار و نروح بقى شرين باستغراب: نعم هشام: انا مروح يا تحصلينى يا تخلى الاستاذ كريم يوصلك و مشى هشام و سابهم و هم مش مصدقين هو بيقول ايه كريم: ياله يا شرين عشان معملكيش مشكله شرين: لاء مش هروح خليه يروح و هبقى اخد تاكسى كريم: عشان خاطرى يا شرين بلاش مشاكل.
شرين: ماشى يا كريم لما اشوف اخرتها مشت شرين و هشام كان مستينها فالعربيه ركبت جانبه من غير ما تتكلم و فضلوا طول الطريق محدش بيتكلم لحد لما وصلو البيت شرين دخلت ولسه دخله اوضتها لقت هشام بيشدها من ايدها بعصبيه شرين و هى بتزوق ايده: انت اتجننت هشام: ممكن افهم ايه اللى بينك و بين كريم مش قدره تصبرى لحد ما السنه تعدى و تعملى اللى انتى عاوزاه شرين: احترم نفسك انا مبعملشى حاجه غلط و بعدين و انت مالك اصلا.
هشام بنرفزه: مالى انا جوزك يا هانم و كل اللى فالشركه عارفين انك مراتى عاوزاهم يقولو عليه ايه و شايفين مراتى عماله تتدلع و تهزر مع الرجاله شرين: قولتلك احترم نفسك انا مبدلعشى مع حد و مش هسمحلك تتكلم عنى كده تانى و سابته و دخلت اوضاتها و قاعدت تعيط و هشام كان متنرفز جدا طول اليوم كان كل واحد فى حاله و بليل و شرين قاعده فى اوضتها كلمت ليلى شرين: لولو حبيبتى وحشتنيى ليلى: و انتى كمان. اخبارك ايه.
شرين: الحمد لله تمام بقولك ايه. ايه رايك فى كريم ليلى باستغراب: كريم مين؟ شرين: كريم صاحب هشام اللى شوفتيه امبارح ليلى: اه كويس بس ليه شرين: عاوز يخطبك ليلى بخضه: لاء طبعا شرين باستغراب: ليه يا ليلى كريم شاب كويس و محترم ليلى: كفايه انه صاحب هشام شرين: بس بجد كريم غير هشام خالص انا اتعاملت معاه و شايفه انه محترم وقد المسؤليه.
ليلى: بلاش يا شرين انا مش موافقه و بعدين انا لسه مش بفكر فموضوع الارتباط ده دلوقتى شرين: اوكى يا ليلى انتى حره انا مش هضغط عليكى و قاعدوا بعد كده يتكلموا فى حاجات كتير و بعد كده شرين نامت.
تانى يوم الصبح شرين و هشام كانو تقريبا مش بيتكلموا و فالشغل شرين راحت على مكتبها كريم قرب عليها: ها عملتى ايه شرين بزعل: مش موافقه كريم بان عليه الضيق: و السبب شرين: انك صاحب هشام كريم حس بامل: عشان كده بس شرين باستغراب: انت فرحان كريم: لاء بس فى امل مدام الرفض مش لشخصى شرين: يعنى هتعمل ايه كريم مش عاوزه تهور انا ساعدتك عشان عارفه انك محترم كريم: متقلقيش عملتى ايه مع هشام شرين بزعل: متخانقين.
و حكتله كلام هشام كريم: معلشى يا شرين هو برده عنده حق شرين: حق كريم: هو كلامه صح و احنا برده المفروض نخاف من كلام الناس الناس لما بتصدق انا هقوم بقى اشوف شغلى و انتى متزعليش قام كريم و شرين انشغلت فالشغل و فات كام يوم و شرين و هشام مش بيتكلموا غير فالضرورى او قدم الناس و بس لحد ما جه يوم اول قبض لشرين شرين كانت فرحانه اوى و هى فالعربيه مع هشام شرين: انا عاوزه اروح لبابا و ماما انهارده.
هشام: انهارده مش الجمعه شرين: عارفه بس انا قابضة اول قبض عاوزه اشتريلهم هدايا و اروحلهم انهارده عشان خاطرى هشام: طيب و فعلا بليل نزلت شرين مع هشام و جابت لشهد و مامتها و باباها هدايا بسيطه و رحولهم بليل و كانو فرحانين اوى شرين: ماما تعالى انا عاوزاكى شريفه قامت مع شرين و دخلوا الاوضه شريفه: خير يا حبيبتى شرين و فى اديها فلوس: اتفضلى ياماما شريفه: ايه دول.
شرين: بصى ياماما و من غير كلام كتير انا كل شهر هديكى نص مرتبى عشان مصريف البيت انا عارفه ان معاش بابا بقى قليل اوى وانا مش محتجاهم، بس متقوليش لبابا حاجه شريفه: بس شرين: علشان خاطرى شريفه خضنت شرين وقاعدت تدعيلها.
شرين و هشام بليل دخلوا البيت هشام داخل على اوضته من غير كلام شرين: استنى ياهشام انا عاوزاك هشام وقف و مستنيها تتكلم شرين: انا اسفه انا مفكرتش فى شكلك قدام الناس بس بجد انا مكتش بدلع ولا بهزر مع كريم. كريم كان عاوز يخطب ليلى و انا اللى كنت عامله موضوع المقابله من غير محد ما يعرف. بجد بعد كده هبقى اخلى باللى من تصرفاتى.
هشام و هو حاسس براحه لما عرف ايه الموضوع اللى بين شرين و كريم: خلاص يا شرين حصل خير شرين قربت عليه و هى ماسكه هديه طب اتفضل هشام بفرحه: دى عشانى شرين بابتسامه: اه، افتحها.
شرين قربت عليه و هى ماسكه هديه طب اتفضل هشام بفرحه: دى عشانى شرين بابتسامه: اه، افتحها هشام فاتحها لقى فيها مصحف بص لشرين بفرحه: ده ليه شرين: اه عشان تبقى تقراء فيه و كمان رمضان خلاص كمان كام يوم هشام: انتى عارفه اول مره افرح بهديه كده شكرا اوى يا شرين شرين: على ايه انا عاوزه اطلب منك طلب هشام بفرحه: اى طلب هعملهولك اؤمرينى شرين: الامر لله. ايه رايك اول يوم رمضان نعزم عيلتى و عيلتك و نفطر كلنا مع بعض.
هشام: طب ما كفايه عيلتك انا عارف بابا و ماما مش فاضين شرين: لا انا هكلمهم و كلنا نتجمع مع بعض ايه رايك هشام: اكيد موافق شرين: خلاص تمام ننزل بكره بعد الشغل و نجيب الطلبات و انا هكلمهم و اقنعهم كلهم ان شاء الله هشام: ان شاء الله.
رواية ورقة زواج عرفي للكاتبة سكوبي دوو الفصل الثاني عشر
تانى يوم شرين و هشام نزلوا جابو كل الطلبات و جابوا فانوس كبير و حطوه فالبلكونه كان هشام فرحان اوى و جه اول يوم رمضان شرين اخدته اجازه عشان العزومه و هشام نزل فى ميعاده و راح الشغل صحت من بدرى عشان تحضر الاكل و توضب الشقه هشام رجع فى ميعاده و هو باين عليه التعب من الصيام هشام: شرين، يا شرين شرين: انا فى المطبخ دخلها هشام: انتى لسه مخلصتيش.
شرين بزعل: الموضوع وسع منى و لسه مخلصتش حاجات كتير هعمل ايه دلوقتى هشام: ما انا قولتلك اجبلك حد يساعدك او كنتى كلمتى شهد شرين بتحدى: لا طبعا انا عاوزه اعمل كل حاجه لوحدى عشان اثبتلهم انى ست بيت شاطره هشام: طب يا شاطره هتعملى ايه دلوقتى شرين: غير هدومك وتعالى ساعدنى هشام: طبعا انتى بتهزرى شرين: لا بتكلم بجد ياله بقى فاضل على الفطار ساعه و نص هشام دخل و هو بيبرطم اوضه غير هدومه و دخلها تانى.
هشام: انا مبعرفشى اعمل حاجه و بعدين انا تعبان و لو شوفت الاكل هتعب اكتر شرين: بس تعالى بس اقعد هنا و قطع السلطه و اعمل العصير وانا معاك اهو ياله بقى عشان خاطرى هشام: حاضر يا ستى لما اشوف اخرتها هشام قاعد يساعد شرين و رغم انه كان تعبان كان حاسس انه مبسوط كان حاسسس و هو مع شرين بيعمل حاجات جديده و مختلفه و بيحس انه مرتاح و فرحان شرين: الحمد لله انا خلصت شكرا اوى يا هشام.
هشام: انا مش عارف كنتى هتعملى ايه من غيرى شرين و هى بتضحك: ههههههههه كنت هضيع ياله انا هدخل اغير هدومى قبل ما يجوا و قبل الاذان بخمس دقايق كان الكل موجود و السفره متوضبه و كل قاعد فرحان و مبسوط من شكل السفره ماعدا هشام و فؤاد عبد الرحمن: هو فين هشام و باباكى يا شرين شرين: بابا جه و نزل مع هشام هيصلو المغرب الاول و يجوا يفطروا عبد الرحمن و هو بيبص لفريده باستغراب و فرحه: هشام بيصلى.
شرين فهمت سبب استغرابهم و بابتسامه: اه شويه و المغرب اذان و فطروا و بعدها ب10 دقايق جه هشام و فؤاد و قعدوا كلهم فطروا مع بعض و بيهزروا و يضحكوا شريفه: الاكل حلو او يا شرين تسلم ايدك امال فالبيت مكنتيش بترضى تساعدينى ليه هشام بفرحه: اسكتى يا ماما لولا ان انا ساعدتها كانت هضيع و مكنشى هيبقى فى فطار شرين: يا سلام مكنتشى سلطه دى اللى عملتها هشام: طب ايه رايك فالسلطه يا شهد مش حلوه.
شهد: ههههه طبعا دى احلى حاجه فالاكل تسلم ايدك هشام بص لشرين و هو بيطلعلها لسانه: شوفتى بقى شرين كانت فرحانه و كانت حسه ان هشام طفل صغير و اقل حاجه بتبسطه و عبد الرحمن و فريده كانوا مش مصدقين ان ده هشام ابنهم المستهتر اللى مش بيكلم حد و على طول لوحده بس كانوا فرحانين اوى لتغيره عدى اليوم الكل مبسوط و فرحان.
و طول رمضان كانت شرين بتحاول تقرب للعلتين ياما عزومه عند باباها او عندها فالبيت ومرتين كلمت فريده و عزمت نفسها هى و هشام عندهم هشام مكنشى مبسوط بس كانت بتحاول تقربه من عيلته شويه و هم كانو مبسوطين و بيساعدوا شرين فده.
و كمان شرين كانت بتساعد هشام و هو بيقراء القراءن كان الموضوع صعب عليه لانها اول مره و كان فى حاجات كتير مكنشى فاهمها و كانت بتحاول تفهمهاله و هو مكنشى مضايق من كده بالعكس كان مبسوط و بيتعلم بسرعه و كل يوم يفطر و ينزلوا مع بعض يصلوا العشا و الطرويح كان اول مره هشام يحس بطعم رمضان و فرحته و ده كله بسبب شرين.
قبل العيد بيومين شرين كانت قاعده مع هشام بيتفرجوا ع التلفزيون و سمعو اغنية ولا لسه بدرى ولا يا شهر الصيام هشان بزعل: رمضان خلص شرين: هى الايام الحلوه بتجرى بسرعه هشام: فعلا انا اول مره احس برمضان كده. انتى عارفه شرين بصتله باهتمام هشام: بقالى تقريبا 5 سنين مفطرتش مع عيله ياما هم مش موجودين ياما انا بفطر بره كنا عاملين زى الشريك المخالف.
شرين: بس انا مستغرابه حاجه هو ليه احمد مش زيك مهو اكيد مر بنفس ظروفك ليه مبقاش مستهتر زيك ولا انطوائى كده هشام: بعيدا عن كلمة مستهتر دى بس هقولك. احمد تقريبا كان عايش مع عمتو كانت بتحبه اوى و تقريبا متبنياه لحد لما توفت و هو فالثانوى زعل عليها اوى بس شويه و اتعود على غيابها بس غياب بابا و ماما مفرقشى معاه عشان هو اصلا متعود عليه شرين: بقولك ايه يا هشام...
الحلقه الثانية والعشرون شرين: بقولك ايه يا هشام فى رحله طلعه لشرم الشيخ 3 ايام العيد تبع الشركه متيجى نطلع فيها كلنا هشام: فكره انا بقالى فتره مسافرتش بس كلنا مين؟ شرين: انا و انت و شهد و ممكن اكلم ليلى صاحبتى و احمد اخوك و كمان كريم هشام: طب و بابا و ماما شرين: اكيد عمو هيبقى مشغول و طن... هشام قاطعها: لا مش قصدى انا قصدى بابا فؤاد و ماما شريفه.
شرين: لا معتقدشى بابا تعبان و ماما مش هترضى عشانه احنا نطلعها كده الشباب كده مع بعض هتبقى حلوه هشام: اوكى انا موافق كلمى انتى صاحبتك و شهد و انا هكلم احمد و كريم شرين بفرحه: ماشى.
شرين اقنعت باباها و مامتها و خدت شهد معاها و كلمت ليلى و اقنعت مامتها برده و الكل وافق و هيطلعوا مع بعض و يجى اول يوم العيد و كلهم سافروا و فالفندق كريم: ليلى و شهد فى اوضه و ادى المفتاح شرين وهشام ده مفتاح اوضاتكم و انا بقى و ابو حميد مع بعض ياله يا برنس احمد: هتعملوا ايه هتريحوا ولا هتنزلوا شهد: هننزل طبعا انا هموت و اروح البحر بقى احمد: خلاص كمان ساعه ظبطوا نفسكم و نتقابل هنا تمام الكل: تمام.
هشام طلع الاوضه و كان باين عليه انه مضايق شرين و هى بتحط شنطتها: مالك؟ هشام: ولا حاجه انا هدخل اخد شور و اغير هدومى و سابها و مشى بعد الساعه الكل اتجمع و نزلوا على البحر شويه و كريم بص لليلى: انسه ليلى ممكن اتمشى معاكى شويه عاوزك فى موضوع ليلى بصت لشرين اللى اصلا مكنتشى تعرف ان كريم هيجى معاهم و فهمت ان شرين بدباسها شرين بصتلها بابتسامه و ديرت وشها ليلى باحراج: اه ممكن.
قامت ليلى مع كريم و هشام كان مضايق اوى شهد: شرين انا عاوزه اركب باتش باجى شرين: لاء يا شهد انتى مش هتعرفى تركبيه لوحدك شهد: ما انتى تعالى معايا شرين: يعنى انا اللى هعرف اعقلى بقى و بلاش جنان شهد قاعده زعلانه احمد: قومى يا شهد انا هركبه معاكى شهد بفرحه: بجد احمد: ياله قومى قبل ما ارجع فى كلامى شهد بصت لشرين و شرين بصتلها بانها موافقه و قامت مع احمد شرين بصت لهشام: ممكن افهم انت مالك.
هشام بعصبيه: انتى مش عارفه فى ايه شرين باستغراب: لا مش عارفه هشام: انتى عملتى الرحله دى عشان ليلى و كريم مش كده شرين: اه بس انت ايه اللى يزعلك فى كده هشام: اللى يزعلنى انك بتخبى عليا و انا اللى كنت فاكر انك عاوزه تسافر معانا من غير هدف او مصلحه ايه المشكله لو كنتى قولتيلى بدل ما انا عامل زى الاطراش فى الزفه كده.
شرين: اولا انا مش بخبى هو الموضوع جه كده و لقتها فرصه كويسه يتعرفوا على بعض و برده فرصه اننا نتفسح و نبقى مع بعض هشام: طب ايه المشكله لما تقوليلى شرين: هو انت عاوز تتخانق و خلاص مقولتش ايه المشكله احنا جاين نتبسط مش نتخانق هشام سكت و مردش عليها و شرين سكتت هى كمان بعد شويه شرين: انا عاوزه انزل البحر قوم انزل معايا هشام بصلها: و هتنزلى ازاى هتلبسى مايوه.
شرين: لا طبعا انت ناسى انى محجابه هنزل كده بالجينز و الحجاب هشام: لا طبعا ايه الفلح ده مينفعشى مش لازم شرين: بس انا عاوزه انزل هشام: خلاص انزلى لوحدك انا مش نازل شرين: ياله بقى بلاش رخامه مش عاوزه انزل لوحدى هشام: و انا مش عاوز و قاعد يلعب فالموبيل شرين بصتله و هى متغاظه و نزلت لوحدها.
كريم ماشى مع ليلى على البحر كريم: بصى انا هدخل فالمفيد انا معجب بيكى فعلا و نفسى نكون لبعض ليلى: بس كريم: بصى انا عارف انك رافضنى بس السبب مش مقنع مش عشان انا صاحب هشام ابقى شبه بس برده انا مقدرشى اعيب فى هشام هو كويس والله بس للى يعرفه ليلى: انت كمان هتقول كويس هو بيضحك عليكو ازاى و كمان شرين بتقول انه صعبان عليها.
كريم: عشان هى دى الحقيقه اللى يعرفها بس اللى يعرف هشام كويس هو مشكلته انه مترباش صح ولا حد عرفه حاجات كتير بس بجد هو من جواه كويس اوى و احسن من ناس كتير راسمه انها كويسه و محترمه من بره و هى من جواها وحشه اوى ليلى بصتله و هى مش مقتنعه كريم: عموما ده مش موضوعنا لو سامحتى يا ليلى حاولى تعرفينى بعيدا عن هشام و صدقينى لو رافضتينى عشانى و عشان شخصى انا مش هتكلم معاكى تانى بس اعرفينى.
ليلى بصتله بابتسامه: ماشى لما نشوف كريم بفرحه: تمام كده اكلمك بقى عن نفسى يا ستى و قاعد كريم يكلم ليلى عن نفسه و احلامه و هى كمان بداءت تحكى و استريحوا اوى لبعض ليلى: ياله احنا الكلام خدنا ياله بقى نرجع لهم كريم: تصدقى محاستشى ياله بينا.
شهد رجعت هى و احمد لقو هشام لوحده و عمال يلعب فالموبيل شهد: كان تحفه اوى بجد. امال شرين فين؟ هشام و هو بيبص للبحر: نزلت البحر شهد وقفت تبص عليها: هى فين مش شايفاها هشام قام و هو مخضوض بيدور بعينه فى البحر و فعلا مش لقى شرين...
شهد رجعت هى و احمد لقو هشام لوحده و عمال يلعب فالموبيل شهد: كان تحفه اوى بجد. امال شرين فين هشام و هو بيبص للبحر: نزلت البحر شهد وقفت تبص عليها: هى فين مش شايفاها هشام قام و هو مخضوض بيدور بعينه فى البحر فعلا مش لقى شرين شويه و كريم و ليلى جم و هم بيضحكوا ليلى: فى ايه واقفين كده ليه شهد بعياط: شرين، شرين نزلت البحر و مش لقينها ليلى كمان بداءت تعيط كريم: اهيه بس دى شكلها بتغرق.
رواية ورقة زواج عرفي للكاتبة سكوبي دوو الفصل الثالث عشر
فى المستشفى شرين فاقده الوعى و فى اوضة الكشف شهد و ليلى عمالين يعيطو و احمد و كريم بيحالوا يطمنوهم هشام واخد جانب و مش بيكلم اى حد شويه و خرج الدكتور هشام جرى عليه و الباقى وراءه هشام: خير يا دكتور الدكتور بابتسامه: خير متقلقوش هى فاقت بس شربت مايه كتير هى هتفضل معانا انهارده و بكره الصبح هتروح معاكم الكل فرح و حمدو ربنا شهد: ممكن ندخولها الدكتور: اه طبعا ممكن.
كلهم دخولو و اتلفو حواليها و هشام فضل واقف جانب الباب يبص عليها من بعيد شهد: ينفع كده يا شرين تخضينى عليكى كده شرين بتعب: انا مش عارفه ايه حصل ليلى: حصل خير المهم انك كويسه الحمد لله احمد بتريقه: و انا اللى فكرك سباحه عالميه طلعتى بتغرقى فى شبر مايه شهد: لا طبعا اختى احسن سباحه فالدنيا ليلى وهى بتبص لهشام: هى بس كانت عاوزه تعرف احنا بنحبها قد ايه مش كده يا هشام هشام بصلها بابتسامه حزينه و متكلمشى.
كريم: ياله بقى يا بنات عشان نسيب شرين تستريح شهد: روحوا انتم و انا هبات معاها ليلى: لا انا هفضل معاها هشام اخيرا نطق: ولا انتى ولا هى دى مراتى و انا اللى هفضل معاها شهد: بس هشام: من غير بس ياله من غير مطرود و بعدين بص لشهد: شهد لو بابا و ماما كلموكى متقوليش اى حاجه عشان منخضهومش شهد: ماشى احمد: طب و انت هتفضل بلبسك اللى كله مايه ده هشام: مش مشكله احمد: انا هوصلهم و هرجع اجبلك لبس تانى هشام بابتسامه: اوكى.
هشام مشاهم كلهم و جاب كرسى و قاعد جانب شرين شرين: روح يا هشام استريح شويه و ابقى تعالى الصبح انا كويسه هشام: انا مستريح كده شرين كانت تعبانه و مش قادره تتكلم كتير: انا هنام شويه عشان حسه انى تعبانه هشام: خلاص ماشى وعدلها المخده و الغطا و شويه و رجع احمد و معاه لبس و اكل لهشام و روح تانى هشام رجع قاعد قدام شرين فضل يبص عليها و هى نايمه و كان حاسس بالذنب.
يارتنى نزلت معاكى انا دايما كده بأذيكى و انتى بتعملى عشانى كل حاجه حلوه اوعدك من انهارده مش هزعلك تانى و هعمل كل حاجه انتى عاوزاها سامحينى ياشرين انا كنت هموت لو كان جرالك حاجه عشان خاطرى سامحينى و مسك ايد شرين كانه بيطمن نفسه انها كويسه و جانبه لحد ماراح فالنوم.
تانى يوم الصبح صحت شرين لقت هشام نايم على الكرسى و ماسك ايدها شرين: هشام، هشام هشام و هو مخضوض: فى ايه انتى تعبانه شرين: لا انا الحمدلله، انت اللى النومه دى زمانها تعبتك هشام: لا انا كويس شرين بصت لايد هشام اللى ماسكه ايدها هشام لاحظ و سابه ايدها هشام بارتباك: انا هروح اشوف الدكتور شويه و شهد و احمد و كريم و ليلى جم و قاعدوا معاها كريم: هشام فين شرين: راح يجيب الدكتور.
شويه و هشام جه و خرجوا كلهم ماعدا البنات و كشف عليها و طمنهم وةالبنات ساعدوها و غيرت هدومها و روحوا كلهم على الفندق فالفندق كلهم فطرو مع بعض و شرين كانت حسه بالتعب شرين: هشام انا عاوزه اطلع اوضتى هشام بخضه: انتى تعبانه شرين: لاء بس دايخه شويه و عاوزه ارتاح شرين بصتلهم: معلشى يا جماعه انا مش عاوزه ابوظ عليكم الرحله بس انا هطلع ارتاح شويه و انتم بقى قومو اتفسحوا و اخرجو ا.
ليلى: لا يا شرين فسحت ايه هنا هنفضل معاكى شرين: عشان خاطرى متزعلينيش ياله قوموا و انا بكره هبقى كويسه و نقضى اخر اليوم مع بعض هشام: خلاص بقى ياله اسمعو الكلام و انا هكون معاها متقلقوش شرين بصت لهشام: لاء طبعا انت هتخروج معاهم كفايه عليك امبارح هشام: لاء انا اصلا تعبان و عاوز انام ياله بقى قومى عشان نرتاح هشام خد شرين و طلعوا اوضاتهم و الباقى نزلو يتمشوا شويه.
شرين قلقت و كان هشام لسه نايم على سريره بصت فى الساعه لقتها 6 المغرب قامت صلت و خرجت وقفت فالبلكونه شويه و كانت ليلى وقفه هى كمان فى بلكونة اوضتها و سرحانه شرين: عووووووووووو بتفكرى فايه؟ ليلى وهى بتضحك: بعد عوووو دى انا اطمنت انك بقيتى كويسه شرين: الحمد لله تمام. مقولتليش بقى بتفكرى فايه و سرحانه كده ليه ليلى: شرين انا عاوزه اقولك على حاجه مهمه.
ليلى: شرين انا عاوزه اقولك على حاجه مهمه شرين بقلق: خير ليلى: شرين هشام بيحبك شرين بصتلها و هى متنحه و بعدين حاولت تقول اى حاجه: هههههههه مش وقت هزار ليلى: شرين انا مش بهزر انتى مشوفتيش عمل ايه امبارح شرين: بفضول عمل ايه؟
ليلى: كلنا كنا وقفين مخضوضين عليكى و فجاءه كريم شافك و جرى عشان يلحقك و هشام جرى وراه كان بيعوم بسرعه فظيعه لدرجة انه سبق كريم بكتير و بعدين خرج و هو شيلك حاول يفوقك بس انتى كنتى فاقده الوعى خالص و شوفت دموعه صحيح هو كان كله مايه و دموعه مش باينه من المايه بس انا بجد شوفتها و بعد كده شالك و جرى بيكى على المستشفى احنا مكناش عرفين نحصله كان خايف عليكى بجد حتى شهد لما رجعنا من المستشفى قالت هشام بيحب شرين اوى وقتها انا و كريم بصينا لبعض عشان احنا اللى عرفين اللى بنكو.
شرين كانت بتسمع و هى ساكته مش عارفه تقول ايه ليلى كملت كلمها: انتى عارفه كريم لسه كان بيقولى ان هشام كويس و انا مكنتش مصداقه بس بجد بعد ما كنت بكرهه و شوفته امبارح بقى صعبان عليه اوى كريم فعلا كان عنده حق هو جواه انسان كويس بس الظروف اللى حواليه اللى خلته يبان وحش شرين عشان تغير الموضوع: قولتيلى بقى كريم اخبارك ايه معاه ليلى: فكرتينى انتى ليه مقولتيش انه جى بدبسينى يعنى.
شرين: لاء بس كنت عاوزاكى تعرفيه كويس يمكن تغيرى فكرتك هااا بقى غيرتيها ليلى بابتسامه: هو طيب اوى و محترم اوى كنت مرتاحه اوى و انا بتكلم معاه شرين: اوباااااااااا انتى وقعتى يا لولو بقى ليلى: اسكتى بقى متكسفيش شرين: هههههههه لا وش كسوف ربنا يسعدك يا حبيبتى كريم فعلا شاب كويس و يستاهل كل خير ليلى: و انتى كمان فكرى فاللى قولتهولك انا دخله اصحى شهد هتنزلى معانا انهارده.
شرين: اه انا بقيت كويسه هننزل ان شاء الله ليلى: اوكى شرين دخلت ملقتشى هشام نايم و فى صوت فالحمام شرين كانت خايفه لهشام يكون سمع كلامها مع ليلى شويه و خرج هشام شرين: انت صاحى من امتى؟ هشام: لسه حالا قومت الحق المغرب انتى صليتى شرين: اه الحمد لله قام هشام صلى و شرين كانت بتقلب فالتلفزيون هشام: عامله ايه دلوقتى شرين: الحمد لله تمام هشام: انا اسف يا شرين انا السببب لو كنت نزلت معاكى مكنشى كل ده حصل.
شرين بابتسامه: حصل خير عشان تبطل تغلس عليا هشام: اوعدك مش هغلس عليكى ولا هزعلك تانى شرين حاولت تقنع نفسها ان كل كلام ليلى مجرد احساس بالذنب من هشام مش اكتر من كده هشام: ايه سرحانه فايه؟ شرين: لا ولا حاجه ايه رايك ننزل معاهم انهارده هشام: لو انتى كويسه انا معنديش مانع شرين بابتسامه: اوكى هقوم اكلمهم و نشوف هننزل امتى.
كلهم نزلوا و انبسطوا هشام مكنشى بيسيب شرين و ليلى و كريم مع بعض و شهد المجنونه مكنتشى بتلاقى حد يتجنن معاها و يسمع كلامها غير احمد و عدى اليوم الثالث و كلهم كانوا مبسوطين جدا و رجعوا بالسلامه و هم زعلانين ان الرحله خلصت بسرعه.
عدى حوالى اسبوعين كريم اتقدم ليلى و اهلها وافقوا و كمان مامته وافقت و حبة ليلى جدا هشام و شرين كان يومهم الروتين العادى بس مكنشى فى مشاكل بينهم و كانو مرتاحين و جه يوم خطوبة ليلى و كريم كانت خطوبه على الضيق فى بيت ليلى و طبعا هشام و شرين حضروا الخطوبه و عدى تانى كام اسبوع من غير جديد و فى يوم جمعه كان شرين و هشام عند مامتها زى العاده كانوا عمالين يتكلمو و يهزرو زى العاده.
شرين: اسكتى بقى يا شهد بطنى وجعتنى من الضحك فؤاد: شهد تسكت ده بقى المستحيل شهد بدلع: بقى كده يابابتى يا حبيبى، طب فى حد عسل كده و زى القمر و بيضحكك غيرى فؤاد: هههههههه ياسلام على التواضع شهد: من تواضع لله رفعه شريفه: ربنا يخليكوا لبعض و يحميكوا يا بناتى هشام: كده يا ماما بناتك بس شريفه: لا طبعا يا هشام ده انت الغالى ربنا العالم انا بحبك قد ايه فؤاد: فعلا يا هشام انت بقيت راجلنا و هتبقى راجل البيت بعدى.
هشام: ربنا يديك طولة العمر و يخليك لينا هشام و هو بيبص لشرين: ياله بقى يا شرين عشان الشغل الصبح شرين: ماشى و قاموا عشان يروحوا و هو ماشى و بيسلم على فؤاد فؤاد: هشام انا بحبك بجد و بعتبرك ابنى خالى بالك من شرين و شهد و مامتهم من بعدى هشام: متقولشى كده يا بابا ربنا يخليك ليهم و ليا و حضنه اوى روحوا و كل واحد دخل اوضته عشان يناموا و حوالى الساعه 3 الفجر شرين لقت تليفونها بيرن.
شرين جرت على اوضت هشام و هى بتعيط: هشام، يا هشام الحقنى.
شرين كانت نايمه و حوالى الساعه 3 الفجر شرين لقت تليفونها بيرن شرين بصوت نايم: السلام عليكم، ايوه ياماما شرين اتعدلة على السرير و هى مخضوضه: بابا، امتى انا جيه حالا شرين جرت على اوضت هشام و هى بتعيط: هشام، يا هشام الحقنى هشام قام مخضوض و فتح الاوضه: فى ايه بتعيطى ليه شرين بعياط: بابا، بابا تعبان و نقلوا المستشفى هشام: طيب اهدى و البسى و انا هلبس و ننزل نروح ياله بسرعه.
فى المستشفى الكل كان واقف بيعيط و هشام بيحاول يمسك اعصابه عشان البنات بيخروج الدكتور و يجروا عليه شريفه: خير يا دكتور الدكتور بحزن: للاسف البقاء لله كلهم انهاروا من العياط و الام اخدت بناتها فى حضنها و فضلت تعيط و هشام كان مصدوم مش عارف يعيط واقف يبص عليهم من غير ولا كلمه مش عارف يواسيهم ولا يواسى نفسه بعد ما لقى الاب اللى بيخاف عليه خلاص راح خلاص مات.
رواية ورقة زواج عرفي
