رواية ربع دستة ظباط للكاتبة المبدعة أسماء جمال الفصل التاسع عشر
مالك زعّق ع الموبايل: انتى فين انطقى ؟ انا روحت البيت ملقتكوش لا انتى و لا العيال ! حلم لسه مردتش بس عينيها بتلف ف حركات سريعه بين الموبايل ف إيدها و العربيه اللى شافت مالك بيدوّرها قدامها تمشى و مش عارفه تنطق .. حطت إيدها بالموبايل على صدرها بوجع و قبل ما تنطق شافت العربيه قدامها بتبعد عنها ف نفس اللحظه سمعت من وراها عربيه بتحك ف الارض و بتقف و مالك نازل منها !
حلم عينيها اللى راحت عليه فضلت تلف حواليه و حواليها بزوغان ! مالك زعق: انتى سايبه الولاد لوحدهم ليه ف العربيه ؟ و بتعملى ايه هنا و سيباهم ؟ حلم رجعت بصت قدامها للعربيه اللى مكنتش لسه إختفت و فيها مالك و ميرنا و لفّت وشها بصت وراها للعربيه اللى نزل منها مالك ! الموبايل وقع من إيدها بتوهه و هى إتخطته و راحت ناحية مالك قدامها بصتله قوى و لفّت وشها للموبايل اللى وقع وراها !
عينيها بتغمض و تفتّح و الصوره قدامها بتبيّض و تسود و تقرّب و تبعد و تظهر و تختفى و فجأه نزلت ببطئ مميت بجسمها ع الارض و هى بتنسحب لدنيا ضلمه مفهاش وعى و لا حركه .. حركة مالك السريعه ناحيتها و شدته لها بحده قدرت تفوّقها شويه و زعيقه: انتى كنتى فين ؟ حلم بصوت مهزوز: كنت ف المستشفى، كنت تعبانه و مالك إتنرفز بهجوم: كنتى ف الزفت ايه اللى جابك هنا ؟
يونس راح عليهم وقف بينهم: مالك براحه الناس بتتلم، مش كده حلم لسه بتهته ترد مالك شدها بحده و راح ع العربيه: و سايبه العيال ف العربيه لوحدهم ؟ حلم وقفت ف نص خطواتهم: انت عرفت ازاى إنى هنا ؟ انا كلمتك و انا نازله مردتش مالك شدها حدفها ع العربيه: العربيه بتاعتك يا هانم إتخبطت ع الطريق و انتى راكناها كده، و الناس إتزفّتت إتلمت ع العيال اللى جواها اللى لولا الخبطه بسيطه كان زمانها راحوا بسبب اهمالك..
حلم عينيها راحت على ولادها و غصب عنها دموعها نزلت .. هى فعلا كان ممكن تخسرهم بسهوله كده ! مالك زعّق: الحراسه اللى سايبها لحضرتك كلمونى اما معرفوش يوصلولك و يدوب جيت لقيت حضرتك سيباهم و دايره تتزفتى جوه حلم لفت وشها ورا بتوهان و رجعة بصتله: انا .. انا شوف .. شوفتك جوه، انت كنت جوه معاها، و انا مالك بصّلها بإستغراب على كلامها و اللهجه التهتهه اللى بتتكلم بيها و حالتها كلها: فى ايه و جوه فين ؟ انتى اتهبلتى و لا ايه ؟
حلم بصت ليونس بلغبطه: انت مكنتش معاه جوه ؟ لالا، انت ... يونس رد بإستغراب: احنا لسه جايين و مالك راح ع العربيه و قالى اشوفك فوق و لسه هاطلع شوفتك ع الباب و قبل ما اروحلك مالك سبقنى حلم بصت ع العربيه لقتها مطبقه من الجنب و مخبوطه ! بصت حواليها للناس بإنكسار و مسكت دماغها بدوران و كل حاجه حواليها عمال تلف بحركه دائريه سريعه و الحاجات حواليها عماله تتشال و تتحط و تبعد و تقّرب و تكبر و تصغر ف عينيها و هى بين كل ده بتغمض اوى بسرعه و تفتّح بنفس السرعه و هى جسمها بيرخى !
مالك قرّب منها بسرعه مسكها و هى حاولت تتبت ف إيده بإيدها اللى بتترعش: متسبنيش مالك لقفها بجسمها كله على صدره و هى بتتحدف لتحت نزل بيها ع الارض .. اتلم حواليهم كذا حد و الحراسه قرّبت منهم مالك شاور لحد فيهم: مايه شالها و يونس فتحله العربيه دخل بيها حطها ع الكنبه و فضل يخبط على وشها تفوق .. يونس ناوله مايه و رش عليها بس هى مش بتفوق، او بتفوق و ثوانى و يغمى عليها..
مالك شاورله: اطلع يا يونس يونس: متقلقش، هى اكيد كويسه، هى بتقولك تعبانه و كنت ف المستشفى و يمكن ده اللى خلاها اغمى عليها، ممكن لسه تعبانه مالك بقلق بيغيب و يخبط على وشها: اطلع ع المستشفى يا يونس، لازم اتطمن عليها يونس: متقلقش طيب مالك بتلقائيه ضمّها عليه خدها جوه حضنه و هى من بين اغمائها راسها جات على صدره حست بدقات قلبه كإنه بتخبط راسها من عنفها ف إبتسمت من تغميضة عينيها و مش عارفه ده بجد و لا حلم و لا احساس إترسملها !
مراد صحى الصبح على دوشه ف البيت و صوت ضحك بيرن حواليه .. إبتسم اوى و قبل ما يقوم سمع صوت خبط زى الطبل ع الباب و ضحك .. مارد فتح و دخّل راسه: تستر نفسك و لا انت ربنا ساترك اصلا ؟ مراد ضحك اوى و شاورله دخل و غرام وراه: حبيبى مراد حضنه جامد و طوّل اوى و الاتنين سكتوا ..
همسه إتحركت بنوم لحد ما فتّحت و حدفته بمخده من جنبها: راس كرنبه انا ؟ مارد رفع وشه من حضنه و هو بيدخل جنبه و شال شعرها حدفه على وشها: انا اقدر ؟ ده انتى راس الكرنبه و ورقها، ازيك يا كرنبه غرام لفّت من الناحيه التانيه جنبهم بضحك: وحشتينى يا سوووسو قعدوا كتير و الاخر انسحبوا على برا .. غرام دخلت اوضتهم و مارد شاورله: هنغيّر و ننزل نفطر سوا..
دخل اوضتهم لقى غرام ف الحمام .. فضلت كتير لحد ما إستغيبها ف قام خبّط عليها: غرام السرير جوه مش برا على فكره غرام ردت بصوت متغير: حاضر مارد بعد ما مشى رجع: غرام فى حاجه ؟ غرام إتعصبت: خلصنا بقا قولت حاضر مارد رفع حاجبه بإستغراب و وقف و سند ع الحيطه لحد ما طلعت ..
اول ما شافها لسه هيهزر سكت اما شاف عينيها مدمعه بتحاول تداريها: فى حاجه و لا ايه ؟ غرام هترد صوتها إتخنق ف وقفت بالكلام: اصل انا مارد راح عليها اخدها ف حضنه و إتحرك ع الاوضه: تعالى بس، فى ايه ؟ احنا راجعين كويسين، انتى تعبتى و لا ايه ؟
غرام هزت راسها بطفوله و هو مسك وشها رفعه ف وشه: طب فى ايه طيب ؟ حد زعّلك ؟ غرام بصوت مخنوق: مفيش، بس كان عندى امل الشهر ده اكون حامل، كان نفسى اوى، و اما تعبت ف اسكندريه و دوخت و ترجيع و كده قولت ده حمل و إتعشمت، بس دلوقت مارد فضل باصصلها شويه بيسمعها بهدوء تكمل و هى سكتت لحد ما فهم ف ضحك: حرام عليكى يا شيخه وقّعتى قلبى، بقا ده اللى مزعّلك كده و معيّطك يا هابله؟
غرام دمعت: و دى حاجه هابله يا مراد ؟ ده انا نفسى اوى يبقى عندى عيل ف مابالك اما يبقى حته منك بقا ؟ مارد باس راسها: اوعى تعيطى كده تانى،انتى عبيطه و لا ايه ؟ ده عيل ايه ده اللى يعيّطك قبل ما يجى ؟ غرام كشرت: إبنك مارد رفع حاجبه: لا ده ابن كلب غرام ضحكتها طلعت اوى مع الدمعه اللى طلعت ف ورّدوت وشها ..
مارد باس راسها: شيلى الموضوع بس من دماغك و متخلهوش يشغلك كده يا هابله، احنا لسه شهر جواز غرام: ده حلمى يا مراد من زمان، عارف ده زى حلمى فيك بالظبط، زى ما معرفتش اتنازل عن حلمى فيك مش هعرف اتنازل عنه مارد شدها عليها بغزل: طب تعالى بقا اما اشووف غرام جريت بضحك: ايييه ؟ هتشوف ايه انت ؟
مارد غمزلها: هشوف ابن الكلب اللى مزعّل أمه ده غرام ضحكت اوى و كشرت على طول: انت مفهمتش انا قولت ايه ؟ يا مراد انا مارد ضحك و هو بيشدها عليه و لفّها هى للحيطه و قرّب منها: لاء مانا هصالحك بردوا بس بطريقتى بقا..
مالك اخد حلم و راح بيها ع المستشفى اللى هى كانت لسه فيها من شويه بعد ما سأل الحراسه .. شالها و دخل و أخدوها منه للطوارئ إبتدوا يفوّقوها و علقولها محاليل لحد ما فاقت .. حلم بتفتح عيونها لقت مالك قاعد على حرف السرير قصادها ف حاولت تفتّح اسرع بصوت ملغبط: م.. مالك، انت كويس ؟
مالك رفع حاجبه: انا اللى كويس ؟ حلم سندت بكفوفها ع السرير لحد ما قعدت و إتلفتت حواليها ع الغرفه .. مالك بقلق: انا جيبتك للمستشفى اما اغمى عليكى و انا مش فاهم حاجه و لا عارف افوّقك حتى، بقيتى احسن ؟
حلم هزت راسها و إبتسمت و هى بتمسك إيده: طول ما انت معايا كويسه مالك إنسحب وقف و هى تبتت على إيده اكتر .. مالك: هروح اشوف الدكتور لو فوقتى نمشى، و لا حاسه إنك محتاجه تفضلى حلم بسرعه: لالا إتطمن انا كويسه و..
مالك رد ببرود بعد ما شافها بترجع لطبيعتها: لاء انا قلقى على ولادى، مينفعش تفضلى معاهم و انتى كده، مش هتعرفى تاخدى بالك منهم حلم إتنهدت بإحباط و هو راح ع الباب يخرج: قولتلك خدى بالك منهم، بلاش تضيّعيهم هما كمان، بس انتى اللى مصممه
حلم إتلجّمت على كلامه و قبل ما ترد سابها و رزع الباب و خرج .. حلم مسكت دماغها بإرهاق و لغبطه .. مش عارفه تستوعب اللى هى فى.. الدكتوره قالتلها احساسك اللى بيرسملك كل ده من كتر ما بتتخيليه و كتر المهدئات بتساعده.. معقوله من كتر ما بتتخيل او مثلا شافت ميرنا بتكلمه كذا مره تحس بكل ده ! فاقت على مالك اللى داخل بالدكتور اللى شافها و إتطمن و طمنهم: هى كويسه و فاقت، ممكن تخرج عادى مالك حاول يدارى قلقه: هى مالها بالظبط ؟
الدكتور: هى كانت مغمى عليها، عملنالها كشف سريع بس طلع تمام، ف ممكن مجرد ارهاق او سهر و قلة نوم بما إنكم شكلكم معاكم بيبيهات صغيره و اكيد خارجه من ولاده و رضاعه و شكلها ضعيف ف اكيد كل ده فوق بعضه ضعفوها مش اكتر مالك هز راسه و شاورلها و هى قامت تظبط نفسها و هو خرج ع الباب مع الدكتور لحد ما خلصت و خرجتله .. حلم بترقب: فين الولاد ؟
مالك قصد ميردش و شاورلها و مشى قدامها .. حلم سرّعت وراه لحد ما لحقته ف وقفت قدامه: ولادى فين يا مالك ؟ حلم و ياسين فين ؟ مالك بهدوء: ف العربيه مع يونس خليته يستنانا معاهم لحد ما نخلص حلم حطت إيديها على صدرها و اخدت نَفس بصوت عالى و مالك بصّلها بتريقه و إتحرك يمشى و هى وراه وقف على واحده جايه عليهم و من هيئتها دكتوره ..
إبتسمت لحلم اللى بتبصلها بتوتر و تبص على مالك و تبصلها .. مالك شاف نظراتهم و إتجاهلها لحد ما الدكتوره وصلت عندهم و وقفت ف طريقهم و إبتسمت: ايه خير ؟ فى ايه ؟ حمد الله ع السلامه، قالولى إنك هنا و كنت طالعه اشوفك.
حلم بصتلها بإرتباك و الدكتوره إتجاهلت نظراتها و بصت لمالك: حضرتك اكيد ابو حلم و ياسين صح ؟ مالك هز راسه بهدوء و هى وجّهت كلامها له: انا دكتوره منال، دكتورة حلم اللى متابعه معاها من فتره مالك بلامباله: اهلا و سهلا، معلش بعد اذنك ( بص لحلم ) اما تخلصى انزليلى الدكتوره وقّفته بكلامها: لحظه يا مالك مالك إتريق: ماشاء الله كمان تعرفى اسمى ؟ خير..
الدكتوره إبتسمت: انا تقريبا اعرف كل حاجه عنك و عنها، انا بقولك انا الدكتوره بتاعتها مالك ضحك بتريقه: تعرفى كل حاجه عنى ااه، طب ياريت تبقى تعرّفيها عشان هى غالبا متعرفش الدكتوره نقلت عينيها بينه و بين حلم اللى بتفرك إيديها ف بعض: ممكن نتكلم مع بعض شويه اذا سمحت ؟ مالك إتحرك يمشى: معلش مستعجل الدكتوره مسكت دراعه بسرعه: مش هاخد من وقتك اكتر من عشر دقايق و لو محبتش ممكن نقفل الزياره و تنسحب.
مالك مبصش لإيدها اللى مسكته اد ما بص لعيون حلم اللى شاف فيهم رجاء غريب او لهفه ! مالك بص للدكتوره و نفخ بضيق و هى حاولت تبسّطهاله: زى ما قولتلك مش اكتر من دقايق مالك إنسحب بهدوء راح ع الاسانصير و شاورلها و هى إبتسمت لحلم و إتكت على عينيها تطمنها .. نزلوا و هى شاورتلهم ع المكتب دخلوا و قعدوا ..
الدكتوره ع الباب بعد ما كانت هتدخل سكتت ثوانى و إنسحبت بغموض: دقيقه هديهم خبر إنى هنا عشان كنت طالعه الطوارئ و راجعه مالك إتنفس نَفس عنيف خلى حلم إتهزت فجأه و حط رجل على رجل و بيهز الاتنين بحركه عنيفه .. الدكتوره خرجت و سابتهم و وقفت برا شويه، مالك جوه بيتلفت حواليه بعشوائيه مره و بتريقه مره و بيبص على اى حاجه الا حلم اللى قدامه بتتوتر بقلق، لحد ما إبتدى يجيب اخر صبره و وقف: انا مش فاضى للهبل ده، انا عارف احنا هنا و هى خرجت ليه..
حلم وقفت بسرعه: هى ممكن حاجه اخّرتها تحت و مالك إتريق بحده: انا مش اهبل و اعتقد و لا هى كمان، دى شغلتها اللى بتاخد عليها فلوس تاكل منها عيش، هى سيبانا و عارفه هى بتعمل ايه، مش هى كمان، واضح إنك الهبله الوحيده
قام يفتح الباب يخرج ف نفس اللحظه اللى الدكتوره كانت بتفتح تدخل ف ضحك بتريقه و بص لحلم: مش بقولك
الدكتوره قفلت الباب بهدوء و دخلت: اتفضل يا سيادة المقدم مالك كتم غضبه بالعافيه و راح ع الباب حلم نزلت برجليها ع الكرسى عيطت .. مالك زق الباب بعنف و لف وشه لها بإندفاع: ما تبطلى بقا طريقتك دى، عشان لو فاكره هتجيبينى بيها تبقى بتحلمى
الدكتوره بهدوء: طيب ممكن الاول تقعد مالك حط إيده دماغه حرّكها حركات عنيفه و هى شاورتله لحد ما قعد بخنقه .. الدكتوره حست إنها اخدت خطوه و لو صغيره: اولا زى ما عرّفتك بنفسى انا دكتوره منال، طبعا اكيد فهمت او عرفت من هنا إنى دكتوره نفسيه مالك هز راسه بإستفزاز مع حركات وشه .. الدكتوره: انا متابعه مع حلم من بعد الحادثه ع طول، تقدر تقول من يومها تقريبا مالك هز راسه بنفس الطريقه: و بعدين ؟
الدكتوره: حلم حكتلى كل حاجه، كل حاجه حصلت معاك سواء قبلها او معاها او حتى بعدها ف الفتره اللى بعد الحادثه، كمان عن نفسها هى كمان و بردوا قبلك و بعدك و معاك مالك: و بعدين ؟ الدكتوره: بعدين دى عندك انت مالك صوته عِلى: نعمم ؟ انتى جايه مستنيه منى.
الدكتوره قاطعته: انا مش مستنيه منك حاجه، خاالص، و لا حتى إنك تتكلم على فكره و ده لإنى من كلام حلم عنك إستنتجت إنك مُبهم شويه و الخطوه دى صعب تيجى بالسرعه دى و ف الاول كده مالك وقف بعصبيه: لا اول و لا اخر، البوقين اللى عندك اعتقد حدفتيهم، ممكن نمشى ؟ الدكتوره: ممكن اعرف انت متعصّب دلوقت ليه ؟ انا لا اجبرتك تتكلم و لا حتى طلبت منك حاجه ف ليه العصبيه دى ؟ و لا انت خايف تعرف تاخد خطوه !
مالك ضحك بصوت عالى ضحكه غريبه بانت تريقه بس طلعت مهزوزه: خايف ؟ مممم، طب تمام الدكتوره: اللى بينك و بينها ده حاجز و سور ايا كان مين فيكم اللى حطّه و هى اما جاتلى جات عشان اساعدها تهده و توصلك و تقربلك من تانى، الدور عليك انت بقا، هى موقفها محدد و معروف، لكن انت واقف ف النص لا بعدت و لا قربت و واضح انك مش عارف او خايف تقرب من تانى تختلفوا و عصبيتك دى بتأكد ده إنك خايف من خلالى تعرف تاخد الخطوه دى مالك إتنرفز: و انتى مالك ؟
الدكتوره: طيب بلاش نتكلم ف ده حاليا مش عايزه اعرف خطوتك الجايه مالك كعمش وشه ببرود: بلاش تتكلم، بلاش اعرف خطوتك الجايه، يبقى اعتقد بلاش من القاعده كلها على بعضها، حلتيها اهو معتش لها لازمه الدكتوره وقفته بالكلام: ع الاقل عشانها، مش هى اللى محتجالك، انا اللى محتاجالك ف علاجها..
مالك لف وشه ببرود بص على حلم الاول و رجع بص للدكتوره بتريقه: لا للاسف و الله مش بإيدى، كان نفسى و الله اطلع دكتور بس التنسيق مجابنيش الدكتوره بهدوء: بغض النظر عن إنك بتتريق، بس هو لازم تبقى دكتور عشان تبقى جنب مراتك او تساعدها تتخطى ازمه هى فيها ؟ مالك نفخ و حط دماغه بين إيديه و رفعها لفوق: يا الله، انتى عايزه ايه دلوقت ؟ ايه المطلوب منى حاليا عايز امشى
الدكتوره بصت على حلم و قصدت تخليه يبص هو كمان: حلم تعبانه مالك بتريقه: و الله ؟ لا الف سلامه الدكتوره: من غير تريقه، هى تعبانه و اوى كمان و حالتها بالشكل ده مش مطمئنه و ممكن توصل لمرحله انت اللى هتجيلى بنفسك ندوّر على اى حل و ساعتها مش هنلاقى، ف ارجوك اقعد خلينا نتكلم، نتقابل ف نقطه، اللى ممكن نحله دلوقت بإيدينا قدام شويه مش هنعرف نحله بسنانا
مالك قعد بزهق: نعمم ؟ اتفضلى الدكتوره قامت من ع المكتب و جابت كرسى و حطيته وسطهم بعيد و قعدت: صدقنى بعيدا عن اللى حصل و بيحصل و هيحصل بس هى حقيقى ف مرحله مش هتعدى الا بمساعدتك، ف ارجوك ساعدنى نتخطاها و بعد كده اعمل اللى انت عايزُه اهو ع الاقل تكون اخدت وقتك و عرفت تفكر و تقرر..
مالك نفخ و الدكتوره كملت: انا زى ما قولتلها انت زى ما جزء من تعبها بردوا جزء من علاجها و هى تعبها مش بس ف نفسيتها، هى اعصابها بايظه بشكل ابتدى نفسى و حاليا بيقلب بجسمى و للاسف بيتطور بشكل غريب انا نفسى مش فاهماه مالك: مممم.
مالك سكت و هى عادت طلبها: امسك إيديها، متقلقش هى دقيقه مش اكتر مالك مد إيده بتوتر و حلم مرفعتش حتى وشها و إيديها مشبكاهم ف بعض على رجلها .. مالك من منظرها و هيئتها قدامه معرفش يعترض او حركاته اللى طلعت منه تلقائيه، مد إيد واحد مسك إيدها بس بتلقائيه او سرعه مد التانيه مسك إيدها التانيه و ثبّت الاتنين ف إيديه ..
الدكتوره متابعاهم بهدوء، حلم جسمها بيتهز بحركات عنيفه بتسرّع و تبطّئ و تزيد و تقل .. مالك وشه لان شويه و ملامحه راقت و من غير ما يحس إتكى على إيديها اللى من هزتها بتهز إيديه كمان معاها، حاولت تمسك إيده بس معرفتش و كل ما بتحاول هزة إيديها بتزيد ..
فضل اكتر من دقايق و الصمت حاكم الموقف و محدش بينطق، مالك عايز ينسحب مش عارف او حاسس إنه محتاج اراده مع ان انسحابه بسيط و سهل يفك الموقف .. حلم شويه شويه اعصابها بين إيديه بتلين و حركتها بتقل لحد ما ثبتت، و بمجرد ما ثبتت حرّكت اصابعها بين اصابعه مسكت إيديه اووى و غصب عنها عيطت ..
الدكتوره شاورتله بهدوء: خلاص كده، ممكن تسيبها مالك معرفش مسمعهاش او هو اصلا مش سامع حاجه حواليه .. الدكتور بصت ف عينيه شافتهم متعلقين بحلم اللى مغمضه عينيها و شافت فيهم عتاب غريب بين اتنين عشاق إتخانقوا على مين يحضن التانى اكتر او مين بيحب التانى اكتر، مش اتنين إتخانقوا على قتل !
مالك عيونه اللى دمّعت اجبرته يسيب إيديها و ف حركه خفيه مسح جفنه .. الدكتوره بصتله بهدوء: عرفت مالك حاول يرجع لبروده بس مين يقدر يحوّل الجمر اللى كان من لحظات ده لبرود و تلج ! بصلها و زعق: عرفت ايه ؟ هاا ؟ عايزه تقولى ايه من الهبل ده كله ؟ انها اعصابها تعبانه من غيرى و معايا ثبتت و هديت و بقت كويسه ؟ انها محتاجالى ؟ و كانت فين و انا محتاجلها ؟ هااا ؟
الدكتوره سابته يندفع عشان تفهم اللى جواه و هو راح ع الباب بتريقه: مش انتى عامله الحركه الهابله دى و امسك ايديها و امسك رجليها عشان ف الاخر ترمى البوقين الحمضانين اللى انا قولتهوملك دول ؟ طب ادينى ريّحتك و قولتهم بدالك، حاجه تانى ؟ الدكتوره تقريبا كانت فهمت إنها وصلت للى عايزاه ف مرضيتش تقاطعه .. مالك ضحك بتريقه: و المفروض اعمل ايه دلوقت ؟ امشى ماسك إيديها ؟ اكلبش فيها كده ؟ و ياترى بقا مرتين ف اليوم و لا تلاته ؟
الدكتوره وقفت راحت على حلم و هو ضحك اكتر: طيب ياترى امسك إيديها الشمال و لا اليمين ؟ و لا اقولك خليها واحده قبل الاكل و واحده بعده اهو حتى تغيير الدكتوره وجّهت كلامها لحلم: يلا يا حلم، عايزاكى المره الجايه اخر الاسبوع مش لازم تستنى اما تحتاجى تيجى او تحصل حاجه.
مالك بعد ما فتح الباب يخرج ضحك و هز راسه بتريقه: و طبعا انتى صاحبة الحركه الهابله اللى حصلت من شويه و اللى هى السبب ف مجيتنا هنا ده ان مكنش مجينا هنا اصلا جزء من الخطه، تخليها تروح للمكان اللى اتقابلنا فيه سوا اول مره و تعمل الفيلم الهندى بتاع العربيه عشان تعرف تجيبنى لها و تكمّل الدراما الهابطه عشان تجيبنى ليكى عشان انتى تعملى اخراج للمسلسل الهابط ده و تضيفى الحركه الهابله دى عشان تكمل الصوره.
الدكتوره بصتله شويه قبل ما تحدف سؤالها: طيب معلش من باب انك جيت على نفسك بالقاعده دى، ممكن سؤال اخير ؟ مالك لسه بيضغط ع الاوكره يخرج وقف على سؤالها: انت ليه اخدتها عزومة صحابك اللى انت بنفسك اللى مرتبلها و عاملها ؟ مالك ضحك ضحكه طلعت متوتره: و الله انا ما اخدتهاش و لا حتى كنت عايزها تيجى، هى اللى فرضت نفسها كعادتها و لا مقالتلكيش ؟
الدكتوره: إسمها حبت تبقى جمبك او حست إنك محتاجلها او انت اللى فتحت الباب قدامها و إستنيت تشوف رد فعلها و الا لو كنت زى ما بتقول فرضت نفسها كان ممكن ببساطه تردها و كعادتك بردوا زى ما بتقول عادتها مالك لسه هيرد الدكتوره قصدت توقّفه بكلامها: و عموما ده مش قصد سؤالى، اقصد بردوا ليه ! ليه سمحتلها تبقى موجوده و جزء من يوم بتاعك مع عيالك و صحابك ؟ و ليه عزمت امنيه و ليه بعتت لميرنا و ليه احلام ؟ و ليه العزومه اصلا و ليه روحت قبلهم من اول اليوم مع ان عازمهم عشا ؟ كنت عايز توصل لأيه ؟
مالك إستغل الجزء الغلط ف الكلام: انا مبعتش لاحلام ! الدكتوره إستغلت تجاوبه اللى بيحاول يلجّمه: اه بس بعتت للباقى و قصدت تجى قبلهم، قولى كنت قاصد ايه ؟ اصلى مش مقتنعه بحتة إنك بتلعب بمشاعرها و تقرب و تبعد عشان توجعها، ف ليه ؟ مالك دوّر وشه بتوتر و بيجهّز رد الدكتوره كانت اسرع: نقول مثلا كنت عايز تشوف مين هيبقى اسرع ف خطواته ناحيتك ؟ او حسيت إنك ملغبط بين كل اللى بيحبوك ف وقت انت محتاج للحب فعلا و حد يحتويك ف حسيت نفسك عايز تشوف حبهم هيترجم ازاى ؟
مالك بصّلها قوى و هى عرفت إنها داست على وتر حساس: و لا حبيت تفصل نفسك عن الواقع شويه حواليك و تبقى على طبيعتك اصلا و تسيب نفسك لتلقائيتك و تشوف ؟
مالك كلامه طلع متلغبط: ايه التخاريف دى ؟ انتى متأكده إنك دكتوره ؟ الدكتوره إبتسمت: هو انا مش عارفه انت عملت ده ازاى، بس حقيقى لو انا صح ف كلامى ده لك يبقى كنت صح لحلم ف كلامى مالك بص لحلم و بصّلها بتوتر: و لو قولتلك إنك غلط ؟ الدكتوره ردت بثقه مبالغه عشان تهز ثقته هو: متأكد ؟ مالك سكت شويه بلغبطه و بص للدكتوره و لحلم و هز راسه ببرود: امشى و لا لسه المحاضره مخلصتش ؟
الدكتوره: احنا مش هنعرف نتكلم و انت كده،و ف نفس الوقت مبسوطه للخطوه دى و لكلامك ده لإنه بيخرّج و لو جزء من الكبت جواك و ده هيسمحلك تتنفس مالك شاورلها بصوابعه على بوقه: شششش، كنتى طلبتى انى اساعدها ف علاجها و إنها تعبانه و اعصابها و الهرى ده، ف انا بقولك اهو او بقولها قدامك، الحاجه الوحيده اللى اقدر اساعدها فيها هى ولادى و اللى هما باقيين بينا، دول المساعده الوحيده اللى اسمح لنفسى بيها و هى إنى اخف حملهم عنها عشان تبقى تعرف تبقى براحتها او حتى تتعب براحتها، و ده هيحصل و قريب و ابقى لو عايزه تساعديها حاولى توصللها ده..
حلم هزت راسها بذهول و هو ساب اوكرة الباب و راح عالدكتوره بلهجه غريبه: كنت فاكرها غبيه لوحدها، و استذكيتك بالطريقه اللى شدتينى بيها لهنا، حتى اما سيبتينا و خرجتى قاصده، قولت شكلها فاهمه هى بتعمل ايه مع إنه ملهوش لازمه، بس اثبتى إنك غبيه زيها ان مكنتيش اغبى بالفيلم اللى حطيتلها السيناريو بتاعه
مالك سابهم و رزع الباب وراه بعد ما خرج الدكتوره إبتسمتلها تطمنها: اللى حصل انهارده ده كويس و كويس جدا كمان متقلقيش حلم بذهول: كويس ؟ كويس انه فهم ان كل اللى حصل ده فيلم و مرتبينله ؟ و لا كويس إنه رفض حتى يفضل معايا هنا و انتى بتحاولى تقنعينى إنه هيفضل معايا ع طول ؟ و لا كويس إنه قالك انه هياخد ولادى منى ؟
الدكتوره بإصرار: صدقينى كويس حلم: انتى شكلك مسمعتهوش كويس قال ايه الدكتوره: لاء سمعته و حسيته اكتر و فهمت عينيه اللى طول الوقت بيحاول يثبّتها و المجهود اللى بيبذله لكل ده عشام يطلع طبيعى و بردوا مش تلقائى حلم: بس.
الدكتوره: المهم حاليا روحى معاه، و حاولى زى ما قولتلك تبقى اهدى من كده و ابعدى عن المهدئات او المنومات او اى ادويه مضاده للاكتئاب، متاخديش اكتر من اللى سمحتلك بيه،متبوظيش اعصابك بإيدك انتى محتاجاها صدقينى الفتره الجايه، الحرب سهله و هتكسبيها بس لو انتى عايزه ده حلم: تفتكرى ؟
الدكتوره إبتسمت: انا بقيت متأكده، يلا دلوقت وراه لا يقول إننا بنمنتج فيلم تانى حلم بضعف: طب الدكتوره: روحى بس الاول دلوقت معاه و انا هبقى اكلمك اقولك تعملى ايه لحد ما تجيلى حلم ضحكت بحماس غريب و لسه هتخرج الدكتوره وقفتها بكلامها: حلم ابقى حطى كاميرا ف شقتك و كل يوم قبل ما تنامى شغليها حلم بصتلها بذهول و الدكتوره سكتت شويه: عايزاكى بس تتفرجى على يومك من بعيد، شكلك فيه، اكيد ده هيخليكى اهدى، هيساعدك حلم هزت راسها و خرجت بسرعه ..
مالك كان اول ما خرج و قفل الباب سند ضهره ع الحيطه و إتنفس بعمق غريب كإنه كان محروم جوه من إنه ياخد نَفسه، بياخد انفاس سريعه و ورا بعض و بتلقائيه حط إيده على صدره إكتشف صدره بيعلى و ينزل من قلبه اللى بيدق بشكل نهجان إبتسم غصب عنه على ارادته اللى إتحكمت ف كل حاجه فيه و حواليه إلا ده .. حلم خرجت ف نفس اللحظه و هو ملحقش يخفى إبتسامته قبل ما تطلع ف إبتسمت اوى و إتقابلوا ف لحظه غريبه و ابعد ما يكون عن عنف الموقف من شويه !
مالك نزل بسرعه و شاورلها نزلت وراه لحد ما خرجوا اخدها ع البيت و اول ما وصلوا شاورلها من غير كلام تطلع .. حلم حاولت تنطق: مالك انا مالك حاول يكتم انفاسه و متهيأله كده بيكتم غضبه: اطلعى.
حلم دمعت بضعف: ارجوك اسمعنى، اذا كان ع الدكتوره ف انا كنت هقولك، انا اصلا متابعه معاها من يوم ... من يوم ... قصدى من ساعة ... سكتت و معرفتش تكمل او تنطق تانى و هو مجرد ذكرى اليوم فكت لجام الغضب المدفون جواه ! فتح العربيه و نزل لف بشكل مريب فتح الباب قصادها و شدها نزّلها بحده: خدى ولادى و اطلعى حلم لسه هتتكلم شدها عليه من دراعها و شدد مسكته لها بشكل وجعها: خدى العيال و اطلعى يا اما قسما بالله هما اللى هيطلعوا من غيرك.
حلم بصتله اوى و لأول مره تتلجلج بخوف كده منه و هو زعق: و لوحدهم، هااا ؟ حلم غمضت عينيها بسرعه على صوته بشكل خلى كل الدموع اللى جوه عيونها و يمكن جواها هى كمان طلعت ! مالك بمجرد ما شاف ملامح وشها بتضم على بعضها كإنها بتواسيها ساب إيديها و دوّر وشه زى المخنوق او مش عارف يتنفس: مع كل خلاف بتبقى مصممه تجيبى اخر طاقتى مش عارف ليه !
عند مراد قاعد هو همسه و رن على مازن يجيب ليليان و يروحله .. مارد نزل عليهم شاف همسه بتهزله راسها بغُلب .. مارد ضحك: و ربنا الواد ده هيقولوله تعالى ياللى حماك مراد رايح فين ؟ انت ع الجنه ع طول انت اخدت حسابك ف الدنيا همسه ضحكت بغيظ: حرام عليك يا مراد سيبهم بقا ياخدوا نَفسهم شويه، انت طول الوقت يا عندهم يا جايبهم عندك.
مراد ببرود: صحابه جايين يباركولهم، هما جايين يباركولى انا ؟ و بعدين بنتى و وحشتنى اقعد يعنى توحشنى و هى موجوده ؟ همسه رفعت حاجبها: وحشة ايه دى يا مراد ؟ ده احنا بنبقى قاعدين ف اوضتنا و سامعين لطم جوز بنتك منك انت و بنتك مراد مسك راسها ميّلها بغيظ: ما تخليكى ف حالك شويه و مازن جاب ليليان و راحلهم و صحابه جوم و الكل قعد ..
رؤيه: مازن لو مش هتعرف تسافر دلوقت مفيش مشكله انا ممكن اس مراد قاطعها: لا حضرتك هتحضرى اجتماعات الاداره اليومين الجايين و تبلغينى مازن ضحك: لا عادى مفيش داعى، اسافر انا و بعدين كده كده ليليان هتبقى معايا ف مفيش مشكله مراد: ليليان ايه اللى هتسافر معاك ؟ ليليان لسه راجعه معاك من سفر مكملتش اسبوعين تلاته و بعدين هى بردوا وراها شغلها و المستشفى اللى منزلتهاش من قبل الفرح بفتره دى.
مازن وشه قلب جد بس حاول يهزر: لا طبعا ماهو انا مش هسافر لوحدى، و بعدين ده اسبوع مش هيأثر يعنى مراد: اديك قولت اسبوع، ف مفيش داعى للشحططه لها و التنطيط و بعدين انت مسافر لشغل و هتنزل معسكر التدريب، هتاخدها معاك تعمل ايه ؟ هتقعد محبوسه لحد ما ترجعلها اخر كل يوم ؟ يبقى قعدتها هنا احسن.
مازن بضيق: لا يا مراد مش كده،انا هنزل شغلى فعلا بس الاقل اخر اليوم هنخرج نتفسح او نتعشى برا و نسهر و اهو هنتونس ببعض، هقعد لوحدى و اسيبها هنا لوحدها؟ مراد بص ل ليليان: لا هتبقى معانا،و انت اما ترجع ابقى سافر بيها مره من غير شغل اهو اضمن انك تبقى معاها و متسيبهاش لوحدها، و لا ايه ؟
مارد شاف مازن كشّر ف بص ل ليليان تنطق .. مازن لسه هيرد ليليان ردت على أبوها بعفويه: صح كده، خلاص يبقى تروح شغلك بالسلامه و ابقى اروح معاك سفريه يبقى معندكش شغل فيها، ع الاقل تبقى معايا ع طول مازن إتضايق من جملة أبوها اللى عادتها: بس لا ده كان قرارك من شويه و لا ده كان كلامنا ! احنا إتفقنا هنسافر سوا.
ليليان مسكت إيده: خلاص بقا يا ميزو، انت المره دى عندك شغل و انت اهو لسه راجع للشغل من اجازه ف مش معقول هتسافر تسيب الشغل و تقولهم رايح افسّح مراتى مراد: و هى كمان المفروض هتنزل شغلها ليليان بصتله: و انا كمان المفروض هنزل بقا شغلى،انا لسه جديده ف الشغل و مش معقول كل شويه هقعد مراد كان حابب يعملها مفاجأه بس إندفع بالكلام: اصلا عيد ميلادهم خلاص قرّب، هتسافر هى امتى و تيجى امتى ؟
ليليان بحماس قامت قعدت جنب أبوها الناحيه التانيه قصد مارد: تصدق كنت هزعل لو كنت نسيت مراد لف دراعه حواليها و لف دراعه التانى على مارد و ضمّهم عليه و إبتسم: عمرى ما نسيت و انا لوحدى، هنسى دلوقت ؟ مازن بغيظ: عيد ميلاد ايه يا مراد ده فاضله اكتر من اسبوعين تلاته مراد ببرود: بردوا قرّب و الاسبوعين تلاته اللى بتقول عليهم باقيين عليه دول هنجهز فيهم.
مازن بضيق: ماهو انا كده كده مش هنسافر غير بعده مراد: مفيش مشكله بعدها اما تفضى من شغلك يبقى نسافر كلنا ليليان بصتله بمحايله: اما تفضى من شغلك يبقى نسافر كلنا يا مازن بقا مازن كشر من صدى صوت مراد اللى سامعُه بصوتها و هى قامت جنبه و ضغطت على إيده: ميزو همسه بصت لمراد قوى كإنها بتكلمه بعيونها و هو سكت ببرود ف هزت راسها بغُلب ..
مازن بزعل: بس يا ليليان ليليان بوّزت بطفوله: ميزووو مازن كتم ضيقُه و خد نَفس إحباط و سكت .. منى رفعت حاجبها: بس كده ؟ يعنى اتنين ميزو خلوك جيبت ورا و نخيت ؟ رؤيه ضحكت بهزار: حنفففى مازن بصّلهم بغيظ و الكل ضحك و هو معاهم بس من جواه إتضايق ..
مالك رجع على شغله بضيق، الدنيا كلها ضيقه ف عينيه .. عماله تضيق كل مدى .. كل حاجه حواليه عماله تضيّقها عليه اكتر و اكتر لحد ما حس إنه مش عارف يتنفس و اخرهم حوار الدكتوره و اللى حصل مع حلم دلوقت ! بس ايه اللى ضايقُه كده !
بيدخل قابل اللوا مدحت ف وقف و حاول يبتسم اول ما شافه جاى عليهم و سلّم .. اللوا مدحت إبتسم: المفروض إتراضينا مالك حاول يبتسم بهدوء: هو احنا كنا متزاعلين ؟ اللوا مدحت: قول انت..
مالك: معلش انا عارف إنى وعدت مالك الصغير هجى اشوفه بس حقيقى مضغوط اليومين دول اوى و كل حاجه ملغبطه، يومين بس اظبط الدنيا و اشوف ابن العبيط ده اللوا مدحت ضحك بهزار: يارب يسمعك مالك ضحك ضحكه خفيفه معاه: العبيط و لا إبنه ؟
اللوا مدحت ضحك اكتر لحد ما سكت بزعل: و الله ما عارف اقولك ايه ! بس لا العبيط فاضى لإبنه و لا إبنه لاقى نفسه معاه مالك سكت بضيق: انا قولت كده بردوا، الدنيا مش تمام، انا حسيت بكده بردوا، بس ده بسببى صح ؟ اللوا مدحت رد بسرعه: لا و الله، انت على راسى من فوق و انت عارف و بنتى كمان بتعزك و تحترمك حتى من قبل اى حاجه ما تحصل، بس مالك قاطعه: بس اما حصل اللى حصل كل حاجه وقعت، واضح ان الخساير كانت كتيره و ع الكل و للأسف كلها بسببى.
اللوا مدحت بهدوء: انا قولتلك انت بعيد عن اى حاجه و ملكش ذنب، بس مالك اخد نَفس عالى و كتمه لحد ما خرّجه براحه: خلاص سيبنى و انا هظبّط الدنيا اللوا مدحت سكت بإحراج: معتقدش هتعرف، روفيدا اخده قرارها و متمسكه بيها و برغم رفضى لفهد حتى من قبل اى حاجه الا انى حاولت معاها اناقشها حتى بس فشلت.
مالك إبتسم: سيبنى احاول طيب اللوا مدحت: و فهد ؟ مالك سكت شويه: خلينى اشوف الدنيا من ناحيتها هى الاول و بعدها يحلها ربنا اللوا مدحت إبتسم: انت جدع اوى يا مالك، برغم كل اللى حصل لسه بتفكر ف غيرك ؟ و غيرك ده اللى مالك قاطعه بضيق كتمه: غيرى ده اللى هو أخويا و مهما حصل و بيحصل و هيحصل مينفعش يبقى حاجه غير اخويا، فهد كنت انا له اب و اما حصل اللى انت بتقول عنه و جيت اعاقبه لقيت نفسى برجّعه اخ، يعنى هيفضل نفس الدم اللوا مدحت إبتسم و مالك إستآذن يمشى: حاليا لازم امشى بس متقلقش زى ما وعدتك هتصرف
حلم بعد ما مالك سابها و مشى، طلعت شقتها مش عارفه تفرح و لا تزعل و لا تتوه و لا تركز زى ما الدكتوره قالتلها ..
افتكرت الكاميرا اللى الدكتوره كانت قايلالها عليها تحطها عشان تعرف تواجه عقلها بشكل مباشر ..إتصلت على مروه صاحبتها .. مروه إستغربت: حلم ارجوكى اهدى، انتى كده هتهدّى مش هتبنى حلم مسحت وشها بحماس: ماهو انا عشان اعرف ابنى لازم ابقى كويسه الاول و إلا ههد فعلا مروه: ايوه بردوا الكاميرا دى لازمتها ايه ؟ حلم بزهق: هتجيبيها و لا مش عايزه، اشوف حد غيرك ؟
مروه: لا مش حكاية مش عايزه، بس انتى اكيد فاكره اخر مره ساعدتك حصل ايه حلم مش عايزه تفتكر: يا ستى على مسئوليتى انا مروه: اعتقد ده اللى قولتهولى قبل كده و النتيجه ايه ؟ حلم و هى بتقفل مروه لحقتها: خلاص هجيبهالك بس اوعدينى هتفكرى كويس ف اى حاجه قبل ما تعمليها، حرام عليكى يا حلم انتى دايما مندفعه اوى و دى طبيعتك بس بتعرفى تلحقى نفسك، لكن اما الموضوع وصل معاكى للى وصلتيله مع مالك يبقى لازم تفكرى و تهدى قبل اى حاجه..
حلم صوتها إترعش بعياط: ادعيلى بس، انا بدأت احس إنى هموت قبل ما اعيش مروه إتخضت: بعد الشر يا غبيه ليه كده ؟ فيكى ايه فهّمينى
حلم إتلغبطت اكتر اما إبتدت تراجع اللى فات معاها كله عشان تحكيلها ف سكتت بتهتهه: مش عارفه، انا نفسى مش عارفه، انا كل اللى عارفاه إنى محتاجه اركز ف بتوه، محتاجه اعصابى اهدى ف بتبوظ منى، محتاجه انام ف بفضل صاحيه بالايام، حاسه كإنى ماشيه عكس السير و كل حاجه بتعدى من جنبى بسرعه غريبه من غير ما اجى جنبها، كإنى بتفرج على كل حاجه من برا..
مروه سكتت بقلق بجد: طب ما تكلمى مراد باشا و هو حلم بسرعه: لاء، لاء اكيد هيقول لمالك مروه: مش يمكن تصعبى عليه ؟ حلم وجعتها الكلمه و مروه حاولت تصلّحها معرفتش: قصدى يعنى يقتنع بحبك له اللى انتى بتقولى مشكلته مش ف اللى حصل بينا قد ماهى إنه مبقاش مقتنع إنى بحبه، اكيد اما يعرف و يشوف بعينه تعبك من غيره هيقتنع..
حلم: ده هددنى هياخد ولادى لمجرد عرف إنى بروح لدكتوره نفسيه، ف مابالك لو عرف إنها هى اللى طلبت منى احط كاميرا ف الشقه مروه إستغربت: هى هى اللى طلبت منك حكاية الكاميرا دى ؟ طب ليه ؟ حلم بضعف: انا تعبانه اوى، تعبانه ف وقت لازم ابقى فيه كويسه مروه صعبت عليها ف سكتت بتردد: خلاص هجيبهالك و اعدّى عليك اتطمن عليكى
حلم قفلت معاها، قعدت تعيط بمجرد ما إفتكرت كل ردود مالك ع الدكتوره، و إنه شايفها مرتبه كل اللى بيحصلها ده ! للدرجادى مبقاش يحس بيها ؟ حاوطت نفسها بدراعاتها ف اصابعه حسست على مكان مسكته لها من دراعها و هما راجعين و زعيقه .. عياطها زاد، زاد اوى، المفروض تهدى، طب ازاى !
قامت جابت الدوا بتاعها و فضلت تاخد منه لحد ما قاطعها صوت عياط ياسين ف رمت العلبه و راحت عليه شالته و أخدته ف حضنها .. شويه و مروه عدّت عليها و قبل ما تتكلم إتخضت من شكلها ف حضنتها: انتى عامله كده ليه ؟ حلم بإرهاق: تعالى، جيبتيها ؟
مروه إدتها الكاميرا بس مسكتها وقّفتها قصادها: عامله ف نفسك ليه كده ؟ انا كنت عارفه إنك هتتعبى الفتره الجايه معاه عشان اللى حصل مكنش سهل ف مش هيعدّى بسهوله بس متخيلتش يبقى بالشكل اللى انتى فيه ده حلم قعدت و رجّعت راسها و ضهرها لورا ع الكنبه: لا انا كويسه مروه قعدت قصادها: كويسه ايه و زفت ايه ده انا معرفتكيش ؟
حلم دوّرت وشها بتتنفس بالعافيه و مروه شدتها من إيديها وقّفتها قصد مراية البوفيه: شايفه خسيتى ازاى ؟ ده انتى خلاص هتختفى ! حلم بصت لنفسها ف المرايه شافت وشها رفيع اوى و مصفر و شاحب و جسمها هزيل اوى ! مروه زعقت اكتر: شايفه شكلك بقا عامل ازاى ؟ ده انتى بقيتى و لا المدمنين !
حلم مبتردش تماما و فكره واحده اللى شافتها قدامها، هو مالك بردوا شايفها كده ؟ باهته و دبلانه ؟ مروه شافتها شارده ف زعّقت تفوّقها او تنبّهها: انتى لسه بتاخد الزفت اللى بتاخديه للاعصاب ؟ حلم إلتفتت لها و سكتت ..
مروه زعقت: حرام عليكى، هتعمل ف نفسك ايه تانى اكتر من كده ؟ طب كنتى بتعاقبى نفسك اما كان ميت، مش موجود ف بتعاقبى نفسك بداله، لكن دلوقت ايه ؟ اهو رجع و اعتقد قايم بالواجب و زياده، بتعملى انتى ف نفسك كده ليه ؟ بتساعديه يموّتك مقهوره ؟ حلم عيطت: مش قادره، مش قادره يا مروه مروه: ع الاقل عشان خاطر ولادك، الادويه دى غلط عليهم عشان الرضاعه..
حلم هزت راسها بإنكسار: رضاعه ؟ لا ماهو خلانى ابطّل ارضّعهم و قالى قريب هيخلينى ابطّل حتى اشوفهم مروه بذهول: و بدل ما تقفى على رجلك عشان تحافظى عليه و على عيالك بتساعديه على كده باللى انتى فيه ده ؟ حلم بضعف: تعبانه اوى من غيره، محتاجاله اوى، تعبانه لدرجة جسمى كله بيوجعنى، إيدى و رجلى و دماغى و عينيا و قلبى و صدرى و كل حته ف جسمى بتصرخ، ده انا إفتكرت عشان نفسيتى موجوعه إنه متهيألى الوجع ده زى كل حاجه بتتهيألى، بس حقيقى جسمى بيوجعنى..
مروه وقفت بالكلام بذهول: زى كل حاجه بتتهيألك ؟ بيتهيألك ايه بالظبط ؟ انتى طول ماهو غايب و انتى بيتهيألك إنه حواليكى بس ده عشان واحشك مثلا او حتى او حتى بتأنّبى نفسك، دلوقت ايه ؟ حلم مسحت دموعها و إنتبهت للكاميرا: لا و لاحاجه، انا زى ما قولتلك محتاجه اهدى، ادعيلى بس مروه بقلق: طب هى الدكتوره بتطمنك ؟ انا مش عارفه ليه مش راضيه اروح معاكى حلم مسحت وشها: معلش خلينى على راحتى..
مروه حاولت تهزر: طب ما تشغّلى كيد النسا يا لوما، عيب يبقى ربنا قال علينا كيدهن عظيم و تخلى واحد يعمل فيكى كل ده و هو اصلا ضعيف قدامك و بيكابر حلم ضحكت غصب عنها و مروه حضنتها بهزار: اسمعى كلامى بس تكسبى، قولى امين و احنا نقعد نتكتك يمكن يجى مننا حلم ضحكت بالعافيه: المهم تعالى نحط البتاعه دى.
صفوت ف زنزانه مقفله عليه بحراسه مشدده، الباب إتفتح عليه و اتنين عساكر وقفوا بعيد و مالك قدّم خطوات من وسطهم و وقف بكبرياء ثابت .. صفوت وقف و عينيه عاميها عن هيبة الموقف ثقه غامضه: هتندم، و حياة أمك لا تندم مالك رفع عينيه لفوق و ضم بوقه على بعضه بتريقه .. صفوت قدّم منه خطوات: و لا اقول و رحمة أمك ؟
مالك فجأه وشه ضلّم و مسكه بإيد واحده لف بيها وشه بدقنه: انا اولى بأمى، و رحمة أمى لو فكرت حتى تجرب شكل تفكيرك ده ما هخليك حتى تعرف تندم صفوت ضحك بصوت عالى برغم هزة وشه من القلق بين صوابع مالك الغارزه فيه: طيب كويس ان عقلك سعفك و لسه فيك ذكاء يخليك تقرا شكل تفكيرى، عشان تعرف تفكر.
مالك ساب إيده و حطها ف جيبه و ضحك بصوته كله .. صفوت: جايز تفكيرك يسعفك المرادى او الحكايه يبقالها شكل تانى مالك طلّع إيديه من جيوبه و شاور بيهم على بعض: خلصت، الحكايه خلصت صفوت: مخلصتش، طول ما انت لسه عندك اللى تخسره و انا عندى اللى ابقى عليه يبقى لسه مخلصتش..
مالك ضحك جامد و قصد يوقف ضحكته فجأه بشكل مخيف و المرادى مسك رقبته و غرز اضافره فيها: و رحمة أبويا و أمى ساعتها ما اخليك تبقى على حاجه غير الموت و تجرى وراه صفوت حاول يفلفص إيد مالك بس لقى مالك شدد على مسكته اكتر ف نزّل إيده لحد ما مالك كمان ساب إيده بمزاجه و تف على وشه و خرج رجع مكتبه ..
يونس راح ورا مالك على مكتبه و بيخبّط يدخل شافه قايم جرى بلهفه و الموبايل ف إيده، خبط ف يونس اللى بعد ما كان هيمشى رجع وراه بسرعه: مالك فى ايه ؟ مالك بسرعه و هو خارج: مفيش حاجه، حلم تعبانه و سخنه و رايح اخدها لدكتور يونس: الكبيره و لا الصغيره ؟
مالك بصّله بغيظ و مشى و يونس لحقه بسرعه: خلاص ياض انت ليه خُلقك بقا ضيق كده ؟ اجى معاك ؟ مالك: لاء، انا ساعه و راجع عشان البغل اللى هيترحّل انهارده ده يونس: لو مش هتيجى متشيلش همه، كلمنى بس و انا هتصرف مالك مردش و مشى ع البيت، طلع بسرعه و مستناش يخبّط ع الباب او خبّط و مستناش يتفتح ف فتح بالمفتاح بسرعه و دخل ..
وقف مكانه قبل ما يخطّى اما شاف حلم نايمه ف الصاله ع الارض و مرقّده حلم و ياسين جمبها و شكلهم مناموش من ملاغيتهم .. مالك وقف للحظات بيتنفس بصوت عالى بغيظ .. حلم كانت نايمه و فتّحت فجأه من غير تمهيد و مش عارفه صوت انفاسه اللى صحّاها و لا ريحته اللى حاوطتها ! إبتسمت بضعف و بتركّز كفوف إيديها ع الارض تقوم دراعاتها رخت منها و شبه إتحدفت ع الارض ..
مالك للحظه محسش بخطواته ناحيتها و ميّل رفعها و شبه بتتسند عليه لحد ما إتعدلت و قامت قعدت و هو قاعد نص واحده و ساند بكوعه على ركبته .. حلم إبتسمت: وحشتنى مالك كشّر: نعمم ؟ حلم بضعف: مالك انا عارفه إنك مش هتهدى من ناحيتى بسهوله و لا هتلين و لا حتى هتعرف تسامحنى بسهوله بس.
مالك إندفع بزعيق: اهدى ايه و زفت ايه ؟ انتى جيبانى على ملى وشى من شغلى عشان تهرى ف الرغى ده ؟ حلم إستغربت: انا جيباك ؟ جيباك ايه ؟ انت مالك وقف بزعيق: انتى بتستهبلى ؟ بتلعبى بولادك ؟ بتستخدميهم عشان الهبل ده ؟
حلم وقفت بذهول: العب ايه و استخدم ايه ؟ انا مش فاهمه حاجه، اهدى مالك قرّب منها مسك دراعها بحده: انتى هتفضلى لامتى انانيه كده ؟ مبتفكريش غير ف نفسك و بس ! مش مهم تلعبى بأعصابى و تجيبينى بالفزع ده و لا مهم حتى تفوّلى على بنتى، المهم بس عندك نفسك حلم مسكت دماغها بدوران: انا مش فاهمه حاجه، العب بأعصابك ايه و اجيبك ايه ؟ انت اللى جيت، انا صحيت لقيتك و.
مالك حدفها من مسكته لها بجمود: مصرّه تقضى على فرصك عندى مش عارف ليه ! بس العيب مش عليكى، العيب ع الغبى اللى لسه بيجرى و يريّل على كلامك حلم رفعت وشها له بعد ما إتحدفت ع الكنبه و معرفتش تنطق بس عيونها دمّعت: مالك، مالك انا مالك راح ع الباب يخرج و بصّلها بجمود: لعبتى على مشاعرى ناحيتك عشان تجيبينى لعندك و انا اهبل و صدقتك و دلوقت جايه تلعبى بمشاعرى ناحية ولادى عشان بردوا تجيبينى لعندك و لتانى مره استغبى، بس كفايه لحد كده.
خرج و رزع الباب وراه و هى فضلت مكانها بذهول شويه و بوجع شويه مش فاهمه حاجه لحد ما إفتكرت الكاميرا ! اكيد لو حصل حاجه ممكن تفهم منها .. قامت جابتها و وصّلتها باللاب و فتحتها .. فضلت تقدّم و تأخّر و تراجع ف الوقت لحد ما عدّت لقطه بتقوم من ع السرير و بتدوّر ع الموبايل، رجعت للقطه تانى و وقفت عندها تشوفها لحد ما وقفت بشغل غريب مش عارفه ذهول و لا هزيان و هى مشغلاها !
الكاميرا قدامها مفتوحه و هى ماسكه موبايلها بترن على حد، و تقفل و ترن و ترن و ترن لحد ما مالك رد .. حلم قرّبت من شاشة اللاب بذهول و نزلت ع الارض بركبها قدام اللاب ع الترابيزه و سمعت المكالمه ..
مالك بزهق: نعمم ؟ حلم: مالك إلحقنى، إلحقنى يا مالك بسرعه مالك صوته قِلق: فى ايه ؟ انتى فين ؟ حلم: ف البيت و الله من ساعة ما مشيت انت، حتى مروه كانت عندى و مقعدتش كتير و مشيت بس حلم تعبانه اوى.
مالك وقف بسرعه و صوته بيتحرك يمشى: مالها فى ايه ؟ بنتى مالها انطقى حلم شافت نفسها ف الكاميرا بتحط إيدها على قورتها و جسمها: معرفش، جسمها سخن اوى مالك بتحذير: انا سايبها كويسه،تعبت فجأه يعنى ؟ حلم شافت نفسها بتمسك الترمومتر من جنبها ع السرير و حطته على جسمها هى و خرّجته: اه و الله، جسمها بيسخن اووى اووى، سخنت فجأه و حرارتها بتعلى بسرعه فوق ال 39..
مالك بسرعه: اقفلى انا جايلك و اجهزى بيها هننزل ع المستشفى قفلت و حدفت الموبايل و طلعت قعدت جنب ولادها ع الارض لحد ما نامت ..
حلم قفلت اللاب و قعدت قدامه لا عارفه تنطق و لا تفكر تقريبا و لا تحس !
مالك كان سابها و رجع ع شغله، دخل مكتبه بخنقه، مخنوق من الدنيا بحالها بشكل غريب او مبالغ ع الموقف ! يونس دخل عليه: مالك انت جيت ؟ مالك كعمش وشه: لا لسه ع الطريق، برا يا يونس يونس ضحك: يا ساتر يارب، انت بقيت بتخاف تضحك وشك يكعمش ياض ؟ مالك بصّله بطرف عينيه: برااا يونس ضحك اكتر و قام: خلاص، المهم حلم عامله ايه ؟
مالك إتريق: الكبيره و لا الصغيره ؟ يونس رفع حاجبه: شوفت ؟ انت اللى بتألش اهو مالك ساب الكرسى و لف قعد على حرف المكتب و مشّى إيده على وشه بعصبيه: الصغيره كويسه يونس: لحقت ؟ انت لسه نازل، ده انا كنت جاى اسألك مروحتش بيها لدكتور ليه ! عشان معتقدش لحقت مالك ضحك غصب عنه و يونس بصّله: بما إنك قولت الصغيره كويسه، يبقى الكبيره اللى تعبانه ؟ هى لسه تعبانه و لا ايه ؟
مالك بضيق: لا دى إتهبلت، كانت بتستظرف يونس سكت شويه لحد ما فهم: قصدك حوار عشان تجيبك و كده ؟ معقوله ؟ مالك ضحك بتريقه: يلا روح شوف وراك ايه يونس: بس كان شكلها تعبان يا مالك و احنا ف الشارع، و ف المستشفى مالك شاورله بقلق دفنه جواه: متشغلش بالك انت، المهم جهزت الحمار اللى هيترحّل انهارده ؟
يونس: اه و عربية الترحيلات جاهزه و زيادة امان إتفقت مع حراسه هتروح معاك مالك هز راسه و هو خارج: تمام يونس بضيق: انت بردوا مصمم مجيش معاك ؟ مالك بشده: لاء.
سابه و راح على زنزانة صفوت شاور للعساكر فتحوا الزنزانة و حاوطوه و كلبشوه و اتحركوا بيه لبرا .. صفوت بترقّب: انا رايح على فين ؟ محدش رد عليه و هو زعّق اكتر: انتوا واخدينى على فين ؟
مالك قدامه شاورله على بوقه من غير ما يلتفت له: شششش خرجوا بيه من المبنى و عربية الترحيلات للسجن كانت واقفه راحوا عليها و اخدوه و مشيوا ..
ف نص الطريق ظهرت قدامهم عربيه ضربت كشافاتها جامد ف وشهم و قطعت الطريق و وقفت بعرضه .. مالك شاور للسواق يحود بس من تانى ناحيه ظهرت عربيه مقابله لها و وقفت قبالها ف سدت الطريق كله ! السواق بياخد خطواته بالعربيه لورا خبط ف عربيه وراهم ادت فرامل عنيف و وقفت وراهم !
مالك لف حواليه بعينيه شاف نفسه متحاوط بشكل حسم الموقف، افتكر حكايته اللى ابتدت من لحظة خروج خميس حتى لو مهربش ! اخد نفس عنيف و خرّج مسدسه و السواق معاه مسدسه و إبتدوا يضربوا نار .. مالك كان معاه عربية حراسه وراه قرّبت اسرع و شاركت ف الضرب بس العربيات كانت كتير و العدد اكبر و الاشتباك عنيف ..
ف وسط الضرب العربيه اللى وراه قرّبت جامد لدرجة بتخبّط فيهم و نط كذا واحد منها اتشعلقوا ف عربية الترحيلات من ورا و ضربوا كذا طلقه كسروا بابها فتحوه .. صفوت إبتسم بثقه و اللى فتحوا الباب شاوروله نزل و إتحدفوا بيه ع الارض و العربيه بتمشى .. مالك لف وشه و شاف الوضع حاول يفتح الباب ينزل من العربيه بس نزوله كان هيبقى تمنه غالى اوى !
السواق مسكه: هنلحقهم بالعربيه حتى لو طلعوا السما مالك زق إيده بزعيق: هدّى الزفت السواق: لو نزلت هتتفرم بعربياتهم ان مكنش بسلاحهم، لكن بالعربيه هنفضل وراهم صفوت نزل ع الارض حدف و اللى معاه قاموا و قوّموه و جريوا اتعلقوا بالعربيه تبعهم اللى ورا لحد ما دخلوها و العربيات كلها بتخبّط ف بعض لحد ما الموقف خلص..
رواية ربع دستة ظباط اثاره رومانسيه تشويق
