رواية ورقة زواج عرفي للكاتبة سكوبي دوو الفصل الثالث
هشام كان قاعد مع نرمين فى الكافيه هشام بعصبيه: مش عارف يا نرمين يعنى اروح اتجوزهالك عرفى، متكبرى دماغك بقى و تسيبك منها نرمين بضحكه: ايوه هو ده... هشام باستغرب: هو ده ايه انتى اتجنينتى ولا ايه نرمين: هو ده، تتجوزها عرفى هشام بتريقه: و ماله فكره جامده، انا هروحلها بكره الكليه و اقولها اتجوزينى عرفى، انتى بتشربى حاجه نرمين: بس بلاش تريقه.
هشام: ما انتى بتقولى كلام غريب، اولا انتى بتقولى انها محترمه يعنى مش هعرف اتعرف عليها بسهوله و كمان مش هعرف اضحك عليها بانها تعمل كارثه زى دى، و بعدين كلها شهر و نص و تخلصوا و مش هتشوفيها تانى، يعنى كبرى دماغك بقى و متوجعليش دماغى نرمين: انت بتعقد الموضوع ليه هشام: يا حبيبتى هو متعقد جاهز، ما تيجى اتجوزك انتى اسهل.
نرمين: لا طبعا، طيب بص انا مش عاوزاك تشوفها ولا تتعرف عليها، كل اللى عاوزاه ورقة اذلها بيها بس شويه هشام: ههههههههههههه والله مجنونه، و ده هيبقى ازاى يا ناصحه نرمين: بطل ضحك و اسمعنى، انا هجبلك بطاقتها و انا و انت و شوف اتنين من اصحابك و نكتب الورقه هشام وهو بيفكر: مش عارف، انا هخاف منك على فكره نرمين: لا يا روحى متخافشى، انا بس مبحبش حد يجى عليا.
هشام: اوكى ربنا يستر، انا هقوم بقى اروح لما تجيبى البطاقه ابقى كلمينى و انا هظبط باقى الناس نرمين: اوكى، ياله سلام هشام: سلام هشام قام روح و هو بيفكر فى كلام نرمين و اللى هتعمله و هو بيكلم نفسه نرمين دى مش سهله و شكلها هتورطنى فى مصيبه بس مش مشكله اهو نتسلى شويه بس البنت دى ذنبها ايه، باين من تصرفها انها محترمه اوى طب و انا مالى، هم حرين مع بعض، المهم ان انا اتسلى و أضيع وقت و خلاص بس كده حرام.
ياعم كبر دماغك بقى، ولما نشوف ايه اللى هيحصل.
تانى يوم الصبح شرين قاعده على السرير و باين عليها التعب و الارهاق و بتحاول تنام بس مش عارفه و شويه و يرن موبايلها شرين بتعب: الو ليلى: ايه يا بنتى مالك؟ شرين: تعبانه اوى يا لولو، تقريبا منمتش طول الليل ليلى: ليه كده يا حبيبى، مالك يا شرين شرين: مش عارفه والله يا ليلى، خايفه الزفته دى تورطنى فى مصيبه مش عارفه ليه حسه ان قلبى مقبوض ليلى: متقلقيش هتعمل ايه يعنى هى بس بتقول كلمتين من حرقتها و خلاص.
شرين: طيب بلاش اروح انهارده ليلى: لا يا شرين هنروح، متخافيش منها ولا من اى حد بدام انتى صح شرين: يا ليلى بس ليلى: مفيش بس، هنروح و هروحك بدرى عشان انتى تعبانه، بس لازم نروح انهارده شرين باستسلام: ماشى يا ليلى هقوم اعمل نسكافيه و البس ساعه و هكون فالكليه ليلى: اوكى يا شرى و انا كمان هقوم اجهز نتقابل فالكافتريا، سلام شرين: سلام.
بعد حوالى ساعه و نص كانت شرين فالكليه بدور على ليلى فالكافتريا و شافتها قاعده راحت عليه شرين: السلام عليكم ليلى: و عليكم السلام، ايه يا بنتى اتاخرتى كده ليه شرين: معلشى بقى انتى عارفه المواصلات ليلى: اوكى يا شرى، اخبارك ايه بقى شرين بضحكه: الحمد لله بقى، بس فى كلب بيهوهو فى دماغى، عاوزه اشرب نسكافيه ليلى: تانى، يابنتى كده هتتعبى شرين: لا و النبى هو ماما فالبيت و انتى هنا.
ليلى: طيب تعالى نلحصق المحاضره الاول و بعدين نشرب النسكافيه شرين: لا انا مليش دماغ احضر انا اصلا جيت انهارده عشان خطرك و هم بيتكلمو قربت عليهم بنت ، : ازيكو يا بنات شرين: ازيك يا نهى، اخبارك ايه ( نهى زملتهم وفى نفس الدفعه بس هى صاحبة نرمين اكتر ) نهى بحزن: الحمد لله، ايه اللى حصل امبارح ده ليلى: ولا حاجه، كبرى دماغك نهى: معلشى يا شرى على القلم هى نرمين اكيد متقصدشى.
ليلى لما حست ان شرين ممكن تضايق: مش هنجيب النسكافيه يا شرى، معلشى يا نهى هنجيب نسكافيه و نجيلك ليلى خدت شرين و مشت قبل ما تعيط قدام نهى ليلى: متزعليش يا شيرى من كلمها، انا اصلا مش بحب البت دى شرين بطيبه: حرام يا ليلى انا مشوفتش منها حاجه وحشه ليلى: كفايه انها صاحبة نرمين هو فى اوحش من كده شرين: بس عمرنا ما شوفنا منها حاجه وحشه ولا تصرف غلط حرام بلاش نظلمها ليلى: والله انتى طيبه و هبله كمان.
شرين: طيب ياله انا عاوزه اروح انا بجد تعبانه ليلى: طيب تعالى ناخد حاجاتنا و نروح ولا يهمك يا قمر.
هشام نايم لحد الظهر و موبيله عمال يرن متواصل قام و هو متنرفز يشوف مين الغلس اللى بيرن عليه ده هشام بنرفزه: ايوه يا نرمين، يعنى مش برد ابقى نايم و تتصلى فى وقت تانى مش رن رن نرمين: معلشى بقى يا اتش اصلى عاوزاك فى موضوع مهم هشام: خير يا ستى نرمين بضحكه صفره: انا جبت كل البيانات اللى هتحتاجها.
هشام نايم لحد الظهر و موبيله عمال يرن متواصل قام و هو متنرفز يشوف مين الغلس اللى بيرن عليه ده هشام بنرفزه: ايوه يا نرمين، يعنى مش برد ابقى نايم و تتصلى فى وقت تانى مش رن رن نرمين: معلشى بقى يا اتش اصلى عاوزاك فى موضوع مهم هشام: خير يا ستى نرمين بضحكه صفره: انا جبت كل البيانات اللى هتحتاجها هشام و هو بيقوم على السرير: يا بنت الايه بالسرعه دى، عملتيها ازاى دى نرمين و هى بتضحك و بتفتكر فلاش باك.
شرين و ليلى قامو و سابو حاجاتهم يجيبو النسكافيه نهى مسكت شنطه شرين فتحتها بسرعه طلعت البطاقه و كتبت رقمها و الاسم كامل و العنوان وحطت كل حاجه مكانها بسرعه وشويه و جات شرين مع ليلى ليلى من غير نفس: صحيح يا نهى نسيت اجبلك معايا نهى: ولا يهمك انا هقوم اشوف اصحابى، سلام شرين و ليلى: سلام قامت نهى وراحت على نرمين بسرعه و هى مبسوطه من نفسها انها قامكت بالمهمه نرمين بقلق: جبتيها نهى: اه طبعا عيب عليكى.
نرمين: شطوره يا بت، لا جدعه بصحيح نهى باستغراب: بس انتى عاوزه البيانات دى ليه نرمين و هى بتلم حاجاتها: هقولك بعدين، هامشى انا دلوقتى نهى: اوكى، سلام نرمين و هى بترجع لهشام تانى: هههههههههه دى مصادرى الخاصه هشام: والله انتى مجنونه، طيب هنعمل ايه دلوقتى نرمين: تعالى قابلنى فالكافيه و هات معاك اتنين من اصحابك هشام: اوك مسافة السكه نرمين: بس بقولك متقولهمومشى حاجه كأنك بتتجوزنى انا ماشى هشام: ماشى بس اشمعنا.
نرمين: عشان محدش الشهامه تاخده و يعمل زى كريم، مش طلبه هشام: اوك ساعه و هكون عندك.
شرين روحت و كانت فعلا تعبانه اوى دخلت نامت على طول و بعد حوالى ساعتين شريفه: شرى، يا شرى شرين بتعب و هى بتحاول تفتح عنيها: نعم يا ماما، هو انا لحقت شريفه: قومى ياله عشان تتغدى، عشان تعرفى تنامى بليل شرين: طيب سبينى شويه كمان شريفه: طيب قومى بس عاوزه اوقلك حاجه شرين قامت بقلق وعدلت نفسها على السرير: خير يا ماما شريفه: مش عارفه حسه ان باباكى تعبان شرين بخضه: تعبان.
شريفه: متتخضيش، انا مش متاكده بس هو بقاله فتره مش كويس حتى اكله مش عاجبنى و كل ما اقوله يكابر و مش عاوز حتى يروح للدكتور شرين: طيب و بعدين يا ماما شريفه: كلميه كده و حاولى تقنعيه يروح للدكتور شرين: ماشى يا ماما هكلمه، هو فين دلوقتى شريفه: دخل ينام بعد الغداء شويه شرين: خلاص يا ماما متقلقيش انا هكلمه شريفه: ماشى يا حبيبتى، قومى بقى انتى كلى شرين: حاضر يا ماما.
نرمين و هشام بعد ما خلصو و اصحابهم مشو كانو قاعدين مع بعض نرمين: هات بقى الورقه دى هشام: ليه، هتبقى معايا نرمين: يا سلام هشام: اسمعينى بقى، انتى اصلا مينفعشى تروحى توريهلها او تبانى فالصوره اصلا نرمين باستغراب: ليه بقى؟ هشام: عشان كل الناس عارفه اللى بنكو و لو ده حصل هيشكو فيكى انتى و هتبقى فضيحه ليكى انتى مش ليها و هيبان اوى انه مقلب منك و خصوصاً ان الناس فالكليه عارفنها و عارفين انها محترمه.
نرمين: امال هعمل ايه؟ هشام و هو بيشد الورقه من ايديها: انا اللى هعمل نرمين: طب هتعمل ايه؟ هشام بابتسامه: دى مصادرى الخاصه.
رواية ورقة زواج عرفي
