رواية عشق الزين للكاتبة زينب محمد الجزء الثاني

الفصل السادس

زين بهدوء: ردك ايه على اللى قولته .
مراد الجارحى بغضب: رد ايه يابابا .. انت بتقول ايه اصلا ... ايه الجنان دة ..اتجوز مين... اتجوز ميرا ازاى وليه ...استنى انا مش عاوز اعرف ليه وازاى...انا رافض اصلا.
( زين سكت وبصله كتير وبعدها قام من على كرسيه وراح ناحيه الباب وفتح الباب وشاورله يطلع برا ...مراد اتنهد وحاول يهدى مهما كان دة ابوة وهو بيحترمه مكنش ينفع يغضب ويعلى صوته بالشكل دة ..اتحرك ناحيه الباب وقفله بهدوء ).

مراد بإحراج: بابا ... انا اسف .

زين بعتاب: مش عاوز اسف .. وان كنت فاكر ان بفتحلك الباب علشان صوتك العالى .. فا لا انت كبير بما فيه الكفايه وعارف ان اللى عملته غلط مش هاجاى وانت بالعمر دة واربيك من جديد .. انا بفتحلك الباب علشان انا قولت اللى عندى وخلصت وانت قولت اللى عندك ورفضت يبقا خلاص مالوش لزمه الكلام .
مراد: طيب ليه انا يابابا... اشمعنا مش أسر او ادهم .
زين: اشمعنا ... علشان انت ابنى الكبير ... فكرت فى ضهرى وسندى يقف جنبى فى طلب طلبته منه .. اشمعنا مش اسر علشان خاطر اسر بيحب خطيبته وهايتجوزها مش هاجى انا واكسر قلبهم ... واشمعنا مش ادهم علشان انت عارف وفاهم كويس ادهم لا ليه .

مراد بتهكم: ياعنى انا اللى قلبى فاضى ومش بحب .
زين بهدوء: فى حد فى قلبك مظنش... مكنش دة يبقا حالك .
مراد: ومالو حالى بقا يا بابا ...وياعنى الجواز والحب هايعدل حالى.
زين بتهكم واضح: اه .. ومتحكمش على المواضيع بالظاهر ...لما تكبر تبقى تفهم .
مراد بيحاول يتحكم فى اعصابه: ياعنى هو كامل قال مفيش حل غير كدة.

زين: اه مفيش غيرة لو ف غيرة مكنتش فكرت فيك من الاساس ...مكنتش اتصور فى يوم من الايام ان ابن زين الجارحى يبقا كدة ..ابوة يطلب منه طلب ...ويرفض بالشكل المهين دة ...مراد انا لما قولتلك اتجوزها مش قولتلك اقطع من جسمك ايد ولا رجل .. بلاش افورة .
(مراد حس ان زين زعل منه ...وهو عندة زعل ابوة بالدنيا رغم ان ظاهريا لناس مراد مش قريب منه ..بس اكتر واحد مراد روحه فيه هو زين الجارحى ).
مراد قرب من زين وباسه جبينه: انا اسف مرة تانيه .. ان كلمت حضرتك بالطريقه دى ... انا اول مرة انفعل كدة ...معلش بس ميرا دى من وقت ما جت وكل حاجة اتلخيطت ... وبعدي...

زين قطع كلامه:بطل تحط كل شويه اللوم عليها يا مراد مش ذنبها ابوها وامها ماتوا وسابوها وحيدة فى الدنيا ... دة الدنيا يامراد بتنهش فى الراجل ما بالك بقا بالبنت الوحيدة .. يبقا ايه واجبنا يامراد نحافظ على لحمنا .
مراد باستغراب: لحمنا !
زين: تعالى نقعد ونتكلم فى الماضى شويه من حقك تعرفوة وبعدها فكر فى جوازك منها .

ميرا: احم ادهم هو انا ممكن اطلب منك طلب .
ادهم: طبعا اطلبى ...انا تحت امرك .
ميرا بابتسامه: ميرسى .. كنت عاوزة اروح ازور اونكل احمد فى المستشفى وعمتو قاتلى ان اونكل زين هايرفض اروح لوحدى ..وقاتلى ياعنى انك خارج ممكن تاخدنى معاك.

ادهم: عنيا ليكى ..انا خلصت لبس .. يالا .
ميرا: طيب ثوانى استأذن اونكل زين واجاى .
ادهم: اوك .. تحبى اجاى معاكى اقنعه .
ميرا: هو ممكن يرفض.
ادهم: ممكن ...وممكن لا بردوا بابا متتوقعيش ردة فعله.
ميرا: طيب سيبنى اروح اكلمه انا الاول على انفراد كدة ... لو احتجتك هاقولك .

ادهم: طيب
( ميرا راحت على مكتب زين وخبطت وسمعت زين بيأذن تدخل .. واتصدمت ان مراد لسه موجود ).
زين: خير يا ميرا .
ميرا: احم ... كنت عاوزك يا اونكل .
زين: عاوزة ايه ؟...قولى.
( ميرا لقت ان دة احسن وقت تردله تجاهله ليها ).
ميرا: بعد اذن حضرتك انا ممكن اروح مع ادهم ازور اونكل احمد فى المستشفى .

( ميرا عنيها جت تلقائيا على مراد ..ولقت شرار نار بيطلع من عنيه ...هو كان هايحط خلافاتهم على جنب وكان هايوديها ..وزين لاحظ نظراتهم ).
زين بمكر: طيب هو ادهم فاضى ...لو مش فاضى مراد فاضى اهو .
ميرا باندفاع: لا ادهم فاضى .. اروح يا اونكل لانه لابس ومستنينى .
زين: روحى بس هى ساعه واحدة يا ميرا ... وادهم يجيبك هنا تانى .
ميرا برقه: اوك يا اونكل .
( ميرا خرجت وقفلت الباب ومراد كان هايفرقع منها ومن زين ومن الدنيا كلها ).
زين بمكر: ها يا مراد وقفنا لغايه فين ؟.
مراد بتنهيدة: لما ماما اصرت ان حضرتك تديهم من ميراثها علشان الحلال والحرام .

فى مستشفى الجارحى

ميرا: طنط وفاء ازيك .
وفاء: ياحبييتى يا ميراااا ..انتى عامله ايه ؟...ومين جابك هنا.
ميرا: انا كويسه ...ودة ادهم ابن عمتو .
وفاء: انت اخو مراد .
ادهم مد ايدة يسلم: ايوة انا ... انشاء الله استاذ احمد يقوم بالسلامه .
وفاء: يارب يابنى يارب .
ميرا: هو اخبارة ايه ؟...والدكاترة قالو ايه ؟..
وفاء: قالوا... حالته كويسه ومستقرة ومستنين يفوق فى اى وقت .
ميرا بصت لادهم: ادهم انا دكتورة جراحه ممكن ادخل اطمن عليه ؟.
ادهم: طيب استنى .

ادهم شاف ممرضه نادى عليها: لوسمحتى .
ممرضه: ايوا يا افندم .
ادهم: انا ادهم زين الجارحى .. ودى دكتورا ميرا الجارحى .
ممررضه: اهلا يا افندم..اقدر اخدم حضرتك ازاى يا دكتورة.
ميرا: عاوزة ادخل للمريض اللى جوا ... اطمن عليه بنفسى .
الممرضه: اتفضلى حضرتك .
(ميرا دخلت اطمنت على احمد وعيطت لانها السبب فى اللى حصله ...وخرجت بعدها سلمت على وفاء ومشيت ).

فى بيت الجارحى

( ميرا غيرت هدومها وقعدت تفكر فى حالها وتفكيرها جابها لمراد ياترى اضايق منها ..ولا مش على باله ..وبعدها انبت نفسها وفاقت على صوت ليان ).
ليان: قفشتك ..كنتى فين ؟.
ميرا: كنت عند اونكل احمد بزورة فى المستشفى .
ليان بحزن: حبيبتى انشاء الله هايكون كويس ...الواد عز قالى وزعلت جدا والله .
ميرا: وايه اللى عرف عز .
ليان: انا وهو لما بنعرف حاجة بنقولها لبعض ...كامننا اتفه اتنين فى البيت ومحدش بيعملنا حساب .
ميرا بضحك: هه‍هههه طيب ممكن تعتبرونى من الحزب التافه دة .
ليان بتمثيل:ممكن طبعا ...وقد انضمت لينا ميرا هاااانم .

ميرا: هههههههههه ياخرابى عليكى يا ليان تموتى من الضحك .
ليان: طبعا مين الحلو ... انا ... مين اللى دمه خفيف .. انا ... يالهوى ... مين اللى هايتعلق من بابى ... انا .
ميرا: اونكل زين هايعلقك ليه ؟.
ليان: اصله قاله نادى ميرا تيجلى بسرعه... وانا رغيت معاكى ونسيت .
ميرا: طيب .. هاروحله ...هو مراد لسه معاه .
ليان: تؤ تؤ ابيه مراد خرج ...بقولك قوليلنا انا وعز بابى كان عاوزك فى ايه ... دة قوانين الجروب .
ميرا بتمثيل: جروب ايه ؟...اه جروب التافهه افتكرت ..اوك هاقولكوا .

فى بيت مراد الالفى

مراد الالفى: هو انا فاضيلك يا مراد صبح وبليل عندى .
مراد الجارحى: وراك ايه غيرى ..وبعدين انا غلطان ان جاى اعزمك على فرحى .
مراد الالفى: مبرووك ..والجواز امتى .
مراد الجارحى: ايه دا ؟ هو انت عارف ... بابا قالك .
مراد الالفى: لا ...بس دة المتوقع اصلا من زين .
مراد الجارحى: لو كنت مكانى هاتعمل ايه ؟.
مراد الالفى: مش هازعل ابويا يا مراد ...وخصوصا الجواز مش هاياكلنى لو ينقص منى دراع ولا رجل .
مراد الجارحى: سبحان الله ! ..نفس جمله زين باشا ( الجواز مش هاياكل منك دراع ولا رجل ..دة جواز ).
مراد الالفى: طبعا يابنى ...امال صحاب العمر ازاى ...قولى انت لسه مش وافقت .
مراد الجارحى بتنهدة: قالى فكر ... بس بعد اللى سمعته هافكر ف ايه اصلا مبقاش في خيار للتفكير .

فى بيت الجارحى..

ميرا بصدمه: حضرتك بتقول ايه يا اونكل ..جواز ايه ؟
ليليان: اهدى يا قلبى ..والله دة فى مصلحتك ..وبعدين هايبقا جواز صورى يا ميرا بس لغايه ما نخلص من مشكلتك .
ميرا: غلط يا عمتو غلط ... انا بصحح الغلط بغلط .. حضرتك اكيد ليك وسطه ... تقدر تصرف .
زين: مفيش وسطه دى اوراق سليمه ... ماشى انا عارف انك مقعدتيش قدام مأذون بس بردوا دى قسيمه جواز .. وانا عاوز اخلصك من الموضوع دة فى السليم .
ميرا: انا ... انا..انا مش عارفه افكر ... عقلى واقف ... حاسه حياتى بتتهد قدامى ...انا كنت غلطت ف ايه ولا عملت ايه ...ليه حياتى تدمر بالشكل دة ..طيب ليه تغصب على ابن حضرتك وهو اكيد له حياته .

زين بهدوء: اغصب على مين ... مراد... اولا انا عمرى ما اغصب على حد من ولادى حاجة دايما سايب ليهم حريه الاختيار ...ثانيا مراد انتى عارفه بيشتغل ايه .. بيشتغل
ظابط له اسمه ومكانته مش عيل علشان اغصب عليه هو صعب حد يغصب عليه اصلا ..انا كل الحكايه حكتله الموضوع زى ما حكتهولك وسبتله حريه الاختيار بس .
ليليان قامت وقعدت جنب ميرا: حبيبتى انا والله حاسه بيكى ..انا اصلا عشت نفس احساسك دة كله ... بس نعمل ايه دة نصيبنا وقدرنا ...معلش استحملى الوضع وفكرة اونكل زين وادعى ربنا يسرلك حالك .

ميرا: طيب ممكن تسيبونى افكر ...القرار صعب.. طيب عمو يوسف وانا مش اتجوزته ولا قعدت قدام مأذون وقدام ربنا انا مش متجوزة حد...بس بقرارك يا اونكل انا هاتجوز بجد وحياتى هاتتبدل ٣٦٠ درجه .
زين: فكرى انهاردة ..وردى بكرة ...بكرة بليل مفروض نكتب الكتاب يا ميرا... المحامى قالى فى أسرع وقت .
ميرا بتعب واجهاد: طيب يا اونكل عن اذنكوا محتاجة انام .

فى الشرقيه وتحديدا ف مزرعه يوسف العاصم

يوسف بغضب: وبعدين .
شوكت من رجاله يوسف: بس يا بيه اخدوهم وطلعوا على مستشفى كبيرة فى القاهرة بس مراته وبناته عليهم حراسه جامدة .
يوسف بتفكير: زمان زين الجارحى خباهم ...بس دلوقتى من اول يوم وهو بيبن نفسه ...بس حلو اوى خليه يبين نفسه ويظهر عياله اكتر ... روح انت وانا لما اعوزك هاجيبك.

شوكت: لامؤاخذة يا باشا ...الحج عاصم مبهدل الدنيا فى البدروم ..عمال يزعق وعاوزك .
يوسف: طيب .. انا هانزله .
( يوسف نزل لعاصم فى البدورم وكان حالته تصعب ع الكافر ... بس للاسف مصعبتش على يوسف ابنه ... عاصم كبر عجز مرمى ف اوضه بيتحطله الاكل ف مواعيد والعلاج.. يوسف سجنه ).
يوسف: فى ايه .. عامل دوشه ليه ؟.

عاصم بغضب: عامل دووشه ليه ! ... هايكون ليه زهقت اتخنقت ... عاوز اشوف النور .. سنين مرمى هنا ..تعبت .
يوسف قرب منه وضحك بشر: لا ... مفيش خروج .. مش هاتخرج الا على قبرك يا عاصم .. دة انا كدة بكرمك والله.
عاصم بحزن: عملت ايه فيك لكل دة ... ليه بتعذبنى بالشكل دة .. نسيت ان انا أبوك .
يوسف بحدة: عملت ايه فيا ... هههههههه ... انت بتسأل ...اقولك عملت ايه ...سبتنى مع زين الجارحى يعذب فياااا ويرمينى ف مخزنه ويعذب ويعلمنى الادب مقابل فلوس .. انت عارف وقتها انه كان عاوز يكسرنى .. وانت عملت ايه وافقت ... الفلوس زغللت عينك يا باشا .
عاصم بتعب: مش كنت بأمن مستقبلك .

يوسف زعق بكل صوته: لااااااااااااا ... متقولش كدة .. انت كنت بتأمن مستقبلك انت ... بقولك صوتك مش عاوز اسمعه ...انا مش فاضيلك .. اقعد كدة وكل وخد دواك اصل واقسم بالله امنع عنك كل حاجة واموتك بايدى .
( يوسف خرج وقفل الباب على عاصم بالمفتاح ).
عاصم عيط: أهو يا عاصم اللى زرعته فى دنيتك بتحصدة...أهو دى نتيجه تربيتك ... اشرب بقا .

فى بيت الجارحى

( ليليان مكنش جايلها نوم من كتر التفكير ... ياترى هى جايه على ميرا .. طيب ميرا ذنبها ايه تتجوز بالطريقه دى ... طيب مراد ابنها صعب وطباعه صعبه ميرا هاتستحمله .. ياترى يا زين انت بتفكر ف ايه ..فضلت تفكر كتير لغايه ما قررت تقوم وتنزل لمراد تتكلم معاه ...فعلا لقته فى المطبخ بيشرب ميه ).
ليليان: مراد .
مراد لف: ماما ! ايه مصيحكى متأخر كدة .
ليليان: مش عارفه انام .. قولت انزل اتكلم معاك .
مراد: فى ايه ؟.
ليليان: فى جوازك من ميرا .
مراد: ماله يا أمى جوازى من ميرا .

ليليان قربت منه: مراد حبيبى ... انا عارفه انك ضايقت من وقت لما ظهرت فى حياتنا ... وعارفه انك ضايقت اكتر لما بابا أصر انك تتجوزها .. بس يا حبيبى معلش .. مش عارفه اقولك ايه...مراد والله ميرا دى غلبانه اوى الدنيا جت عليها بزيادة ...مش سهل يا حبيبى من يوم وليله تلاقيها متجوزة اللى ف مقام عمها وقد ابوها ..وكمان يا حبيبى علشان تخلص من مشكلتها المفروض تتجوز حد تانى الموضوع صعب ..انت فاهمنى يا مراد.
مراد باس جبينها: فاهم يا قلب مراد ... انت متشغليش بالك من حاجة ..كل اللى انتى عاوزة هايتنفذ .
ليليان اتنهدت براحه: ربنا يخليكوا ليا يا حبايبى ... ويعدى الامور على خير .
مراد: يارب



صباحا فى بيت الجارحى

( الكل متجمع على السفرة ... ميرا متوترة من مراد ونظراته ...زين مستنى قرار مراد وميرا .. واذا فاجاه مراد يرمى قنبلته فى وش الكل )
مراد: بابا ... انا لما صحيت كلمت المأذون يجى على ٨ بليل كدة .
ادهم: مأذون ايه ؟... مين هايتجوز .
ليان: ابيه هو احنا عندنا فرح ؟!.
اسر: مأذون ايه ..وفرح ايه ؟.
مراد: اهدوا شويه .. دة كتب كتابى انا وميرا .
( الكل اتصدم من جمله مراد حتى ميرا اتصدمت انه قرر عنها وقرر انه كتب الكتاب بليل لدرجاتى هى ايه ملهاش رأى ).
ميرا بتحدى: بس انا لسه مقولتش رأى ..

مراد ببرود: مش مهم .
ميرا بنرفزة: هو ايه اللى مش مهم .
زين: استنى يا مراد ...رأيك ايه يا ميرا .. قولى قررتى ايه ؟.
ميرا بارتباك: انا قررت ..انه لا .. نشوف حل تانى .
مراد ببرود: بصى انتى معندكيش حريه الاختيار اصلا .. واللى فى موقفك المفروض ميتكلمش يحمد ربنا انه اخيرا فى حل يطلعك من المصيبه دى .. المصيبه اللى انتى حطيتى نفسك فيها بكل ساذجه ...فى واحدة فى عمرك تمضى على ورقه من غير ما تبص .. انتى عارفه اللى انتى عملتى دة اسمه ايه .. اسمه ساذجه .
ميرا اتعصبت وقامت وقفت وتقريبا زعقت: انت بتتكلم كدة ليه .. وكأنى انا اللى اذنبت .. وساذجه ايه انا ايه عرفنى انه شخص زباله دة ف مقام عمى ... ولعلمك القسيمه كان ملزوق عليها ورقه تانيه ...ومحدش قالك تتكرم وتحل مصيبتى .

مراد وقف وزعق هو كمان: وطى صوتك...اوعى تنسى نفسك مين ولا تفكرى تعلى صوتك فى بيت الجارحى .. اصل واقسم بالله اخرسك العمر كله .
ميرا فقدت كل اعصابها: انت شخص مستفز ..وانا لايمكن اقعد ثانيه بعد الاهانه دى .
(زين قام وقف وبصلهم هما الكل ورمى الشوكه من ايدة ودخل المكتب وقفل الباب ).
ليليان بعتاب: كدة ... كدة تتكلموا بالطريقه دى ..انتو ولا كانكوا عيال ف مدرسه .. دة عز اعقل منكوا ... زى ما ميرا زعقت ومش احترمت وجود ابوك انت كمان زعقت ومش احترمت وجود ابوك ... حرقتوا دم الواحد .

ميرا حست انها غلطت والدموع اتجمعت فى عنيها: انا هادخله واتأسفله ... انا مقصدتش محترمش وجودة .
اسر: اقعدى محدش يقدر يدخله وهو متعصب حتى ماما متقدرش .
( جرس الباب رن وادهم قام يفتح وكان مراد الالفى ).
مراد الالفى: مفيش حد غيرك يفتحلى .
ادهم بسخريه: حظك بقى .
مراد الالفى: حظ نحس .

ادهم شد ايدة قبل ما يمشى: ادخل على طول على المكتب الدنيا والعه وزين باشا على اخرة ومحدش قادر يدخله .
مراد الالفى: مين موالعها ؟.
ادهم: الثنائى الجديد...مراد وميرا .
( مراد دخل على طول على زين ).
مراد الالفى: قالولى انك متعصب .
زين بضيق: اممم ... جاى ليه ؟.
مراد الالفى: عمرك مهاتتغير ... جاى ليه .. قلبى حس انك فى حاجة.
زين بسخريه: ياحينين .
مراد الالفى: طول عمرى .. المهم انت مش شايف انك بتحط البنزين جنب النار ...مراد وميرا مينفعوش .
زين: وانت شايف ان مراد وميرا بنزين ونار .

مراد الالفى: ليه مخلصتش الموضوع انت يا زين ... انت بعلاقاتك تخلصها فى ثانيه ...ليه وافقت على حل الجواز .
زين: انت عارف وفاهم كويس ليه عملت كدة .. يبقا متسألش.
مراد الالفى: مش لازم يكون قصتهم زى قصتك انت وليليان يا زين .
زين: انا عمرى غلطت فى نظرتى لحد .
مراد الالفى: لا مغلطتش ... بس...
زين قطع كلامه: مبسش يا مراد ..المواضيع دى مفيهاش هزار وانا مكنتش هاخاد قرار زى دة الا اذا حسيته وفهمت ان ف حاجة .
( الباب خبط ودخل مراد وميرا مع بعض)
زين بضيق: خيرر.
ميرا بإحراج: عمو زين انا اسفه .

مراد: بابا انا مقصدتش اعلى صوتى ..بس اتعصبت .
زين: طيب وايه قراراكوا النهائى .
مراد: انا قولت قرارى قبل كدة الصبح .
زين: وانتى يا ميرا .
ميرا بتوتر بلعت ريقها بصعوبه: م...مو.. موافقه يا عمو .
زين بجديه: على خيرة الله كتب الكتاب بليل ساعه ٨ .
مراد الالفى بابتسامه: مبررروووك .
مراد بهمس لميرا: مبروك على جحيمى.

رواية عشق الزين للكاتبة زينب محمد الجزء الثاني

الفصل السابع

فى بيت الجارحى

ميرا: مكنش له لزوم يا عمتو الفستان دة انا مش عروسه ياعنى .
ليليان: قمر مشاء الله ... اسكتى انتى ازاى مش عروسه ..انتى عروسه قمر وزى العسل اهو .
ليان بفرحه: قوليلها يامامى والنبى ... هو الفرح امتى بقى .
ميرا بحزن: لا مفيش فرح ولا حاجة ... بابا وماما لسه متوفين مش هاعمل فرح .
ليليان: حبيبتى اللى انتى عاوزاة هايتنفذ .. المهم تفرحى دة انهاردة كتب كتابك .
ليان: هو انتى يا مامى كنتى فرحانه فى كتب كتابك .
ليليان بابتسامه: عاوزة الحق .
ليان: طبعا .
ليليان: بصى كدة على ميرا .. انا كنت زيها بالظبط زعلانه ومخضوضه وحاسه ان اتسرعت ...بس يا ميرا اللى تخافى منه ميجيش احسن منه .

فى اوضه مراد

مراد: لسه جاى يا استاذ عمر .
عمر: ايه هو دة ...ايه ياعم ياعنى تقولى كتب كتابى كمان ساعتين البس وتعال فقوم البس واجاى .
مراد بسخريه: وايه أخرك يا عمر.. بتعمل مسكات ولا شعرك .
عمر: هيهيهيهيه .. خفه ..بطل ظرافه .. فى ايه بجد وعروسه ايه دى... دة احنا لسه كنا سايبن بعض اول امبارح .
مراد: حوار كبير اوى هاحكيلك عليه بعدين ... يالا نطلع المأذون زمانه على وصول .

( عمر شريف زميل مراد فى شغله وصديقه المقرب .. فادى طويل وعيونه زرقه وبشرته محمرة على طول ).
( عمر ومراد خرجوا وعمر لمح ادهم فى التراس ).
عمر: بقولك روح انت لابوك وانا هاسلم على الواد ادهم.
مراد: طيب متتاخرش عاوزك تكون شاهد على الجواز انت ومراد .
عمر: طيب .. هاسلم عليه واجيبه واجاى .
( عمر لسه رايح على التراس ظهرت فى وشه ليان ) .
عمر: ازيك يا ليان .
ليان بابتسامه باردة: اهلا .
عمر: اخبارك يا عسوله فى كليتك .
ليان: تمام يا ابيه .
عمر ضحك بخبث وقرب منها وهمس: شاطرة بتفهمى الدرس كويس .
ليان بدموع: لا ازاى انا فهمته اوى ...عن اذنك .. يا ..يا ابيه .

( ليان سابت عمر واتخنقت دخلت اقرب حمام وعيطت ... عيطت كتيرر وافتكرت الدرس اللى عمر عطولها).
ليان بصت لنفسها فى المرايه: وحيات قلبى اللى كسرته يا عمر ... لعلملك الادب ومبقاش بنت زين الجارحى ان ما عملت كدة .
( ليان ظبطت نفسها تانى وخرجت لقت ادهم وعمر فى وشها ).
ادهم: ايه يا قلبى مالك شكلك تعبانه .
ليان قربت من ادهم بدلع وباست خدة: متقلقش ... شوفت على النت فيديو قرفنى كنت هارجع بس دخلت الحمام فوقت .
ادهم: متتفرجيش على النت على حاجات من دى .. انتى مبتستحمليش .
ليان بابتسامه: حاضر ... هاشوف ميرا .
( ميرا وهى ماشيه بصت لعمر بقرف من فوق لتحت وهو ضحك باستهزاء).
عمر: حينين انت يا دوومى .

ادهم: ليه بتقول كدة ؟.
عمر: علشان شوفتها تعبانه خفت عليها .
ادهم: ياعم ليان اختى دى القلب ... انا ابوياوامى ومراد واسر بنخاف عليها جدا ومحدش بيحب يزعلها ..اصلا اللى يزعلها فينا ابويا ينخفه .
أسر جة عليهم: انتو واقفين بترغوا فى ايه روحوا يالا ..الماذون جه لغايه ما اجيب ميرا واجاى .
ادهم: طيب يالا يا عمر .
عمر شد ادهم تانى وهمس: امال فين جميله الجميلات ريهام .
ادهم: يا شيخ افتكرلنا حاجة حلوة ... بس معرفش شكل اسر مقالهاش على حاجة ... لو كانت عارفه كانت نطت جت.
عمر: واقسم بالله اقطع دراعى ان ما كان اسر اخوك نفسه بيكرها .
ادهم: هههههه‍ه‍ه والله انا شكيت فى كدة بردوا ...يالا اصل مراد شويه وهايجى يولع فينا .

فى الشرقيه وتحديدا فى مزرعه يوسف العاصم

يوسف: ياعنى ياشويه بقر مش عارفين تتصرفوا وتعرفوا اللى بيحصل عند البت .
شوكت دراع يوسف: يا باشا والله الحراسه منتشرة فى المكان كله .
يوسف بغضب: ياعنى مفيش شغاله تدوها قرشين تنقل اخبارهم .
شوكت: لا مفيش .. مفيش حد بيشتغل فى بيته من زمان .
يوسف: طيب راقب البيت كويس .. كل كبيرة وصغيرة توصلى ما نشوف اخرتها مع زين الجارحى .



فى بيت الجارحى .

المأذون: بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما فى خير .
ليليان قربت منهم بدموع: مبروك يا حبايبى .. الف مليون مبروك .
مراد باس ايديها: الله يبارك فيكى يا قلبى .
ميرا: متعيطيش يا عمتو .
ليليان: دى دموع الفرح يا روح عمتك .
عمر همس لمراد: وانا اقول ايه سر الشبه بينها وبين امك ... اتاريها بنت خالك ... بس ياجدع سبحان الله حتى ليان مش شبه امك ...قد ما بنت خالك شابها .
مراد همس: وانت مركز مع ليان اختى ليه يا عمر .

عمر بارتباك: ايه مركز دى ..انت عبيط ..دى اختى الصغيرة .
مراد: امممم... وبعدين ايه امك.. امك .. ماتحترم نفسك وقول طنط .
عمر باستفزاز: لا طنط دى مش قادر ابلعها ... طول عمرى بقولها ماما .
مراد رفع حاجبه: ماما وانت شحط كدة .
زين قرب منهم: مبروك يا مراد .
مراد: الله يبارك فيك يا بابا .
عمر بهمس بتريقه: بابا !.
زين: عقبالك يا عمر لما اطمن عليك انت كمان .
عمر رفع ايديه: يااااارب يا زين باشا ... ادعيلى انت بس .
زين: هههه هادعيلك ... مراد متاخد ميرا وتخرجوا تشموا هوا .
مراد: لا ورايا شغل .

عمر قصد يضايق فى مراد: شغل ايه ... ما احنا واخدين اجازة شهر بعد اخر قضيه .
مراد: ياخى انت مالك... اب وابنه بيتكلموة ايه حشرك .
عمر: ياعم انا غلطان ...انا رايح اكاال .
مراد بعصبيه: فى داهيه .
زين بهدوء: خدها وروحوا غيروا جو يا مراد .
مراد: يابابا مش احنا رايحين الساحل السنادى خلاص يبقا تغير جو هناك.
زين مبحبش يضغط عليه: زى ما تحب .

( كل العيله قعدت فى جو سعيد وضحك بس جوة نفس كل واحد غصه مش قادر يبلعها... مراد وموت سارة مأثر فيه كل مناسبه بيتمنى لو كانت معاه ... واسر ومعاملته لخطيبته ومش عارف ليه هو بيعاملها كدة بس مش قادر يقربها من عيلته...ونظرات عمر لليان اللى كلها استهزاء بيها ...وليان اللى بتحاول تتجنبه وتتجنب تبصله ... وادهم اللى بيبص لمراد الالفى انه السبب فى حالته .. وانه حرمه من كاميليا ...وعز اللى قاعد بيقنع زين بحاجة وزين رافض وليليان اللى باصه لولادها وبتتمنى عيشوا فى سعادة ...الكل مشى وكل واحد دخل اوضته بتعب وفضل مراد وميرا ).

مراد بضيق: مش يلا ننام .. انا تعبت .
ميرا بتوتر: ادخل انت ... انا هنام هنا .
مراد: هنا فين؟!.
ميرا: هنا على الكنبه دى .
مراد بصوت مكتوم: بقولك انا مش ليا روح اناهد معاكى ... يالا يابنت الحلال ندخل نتزفت ننام .
ميرا: مبعرفش انام مع حد فى اوضه واحدة ...وخصوصا لو راجل .
مراد انتفض وقرب منها واتكلم بعصبيه بصوت واطى: لا بقولك ايه افهمى كويس انا جوووزك ... انا ايه جوووزك ...انا مش شاقطك من الشارع ... اتعودى لغايه ما ام المشكله دى تخلص.

ميرا: طيب ... بس عاوزة اقولك حاجة ... انت جوزى وانا مراتك ..تعاملنى كويس ومش تتعصب.
مراد اتعدل فى وقفته: اه ... انشاء الله يالا يا أمورة خلينا ننام .
( ميرا دخلت الاوضه مع مراد لقتها اوضه رجوليه بحته اكبر من اوضه عز وليان بكتير تقريبا اصغر حاجة من جناح زين وليليان ... تصميمها عصرى فيها غرفه ملابس وحمام خاص وسرير كبير وتلفزيون وكرسين وتربيزة ).
مراد: خشى فى اوضه اللى جوا دى .. هاتلاقى هدوم .. ماما جابتلك .
ميرا بإحراج: انا عندى هدوم ... بس كلها فى بيت الشرقيه .
مراد: انسيهم ..هانبقا نجيب غيرهم .. ادخلى غيرى هدومك.. وننام من غير كلام ... ورايا مشوار مهم ولازم اكون مصحصح .
ميرا فى سرها: دة ايه القرف دة ...ربنا يخلصنى منه على خير .



صباحا فى كليه الهندسه .

ليان: بس ياستى واخويا الكبير اتجوز امبارح .
هنا بذهول: انتوا عيله مجنونه .
ليان بضحك: هههههه مش أجن منك واللى عملتيه فى ابن صاحبه مامتك .
هنا بفخر: بس ايه رأيك فى صاحبتك .
ليان: صاحبى يا صاحبى .

هنا: هههههههه عم الناس .
ليان سكتت شويه وبعدها اتكلمت بحزن: عمر جة امبارح يا هنا.
هنا: وانتى عملتى ايه ... ضعفتى.
ليان بدموع: اه ... ضعفت والدموع خانتنى .
هنا: معلش يا ليان هى الصدمه فى اولها وحشه .
ليان بابتسامه: معرفش قلبى اختارة وحبه .. معرفش ليه هو بالذات .
هنا بحزن وبتبص على اسر اللى داخل الجامعه مع ريهام: قلبنا مش بايدينا يا ليان ..لو كل واحد قلبه كان بايديه كان ارتاح .. بس هى كدة الدنيا جايه معانا بالعكس ... يالا اصل ابو لهب جة اهو هو والسنيورة.

ليان: اه صح يالا
( هنا وليان دخلوا المحاضرة واسر وريهام دخلو وريهام بصت لهنا بصت شر وهنا معطتهاش اهتمام ).
اسر: سكوت لو سمحتوا ...انا غبت عن المحاضرة اللى فاتت بسبب ظروف واظن معظمكوا عارفها كويس ... بس بلغنى ان فى ناس مش محترمه ... ناس بيئه بتتكلم وراة ضهرى معرفش ليه هما بيتكلموا من وراة ضهرى بس تقريبا عاوزين يعملوا شوووو علشان اعرفهم ... فا أوك انا هاديكوا الشو دة ...البنت اللى اتكلمت فى ضهرى وانا اتأكدت بنفسى من كلامها ... متلزمنيش تحضر محاضراتى طول السنه ..انا هنادى اسمها وتطلع من غير كلام علشان توفر على زمايلها وقت اشرح فيه ...البنت دى هنا مهاب الدين متولى.

( هنا اتصدمت ...متخيلتيش للحظه ان الكلام دة عليها وليان كمان اتصدمت من اخوها وان صاحبتها هاتتطرد وسط الدفعه ليان مسكت ايد هنا تمنعها تقوم واسر كرر اسمها تانى ... هنا وقفت واسر كان اول مرة يشوفها عمرة ما ركز على ليان واصحابها علشان يديها حريتها ...هنا كانت بيضه وعيونها عسلى فاتح وشعرها قصير .. ملامحها كل شقاوة ) .

أسر: انتى هنا .
هنا بسخريه: اه انا هنا يا دكتور اظاهر حضرتك متعرفنيش مع انك سبحان الله اتأكدت بنفسك على كلام اللى قولته على حضرتك ..سبحان الله وانت متعرفنيش .
اسر ببرود: اطلعى بررررررررة .
هنا: طالعه ... بتخرجنى اوى من الجنه دة انا مكنتش بفهم منك .
اسر: استنى عندك ...هاتى كارنيه بتاعك .. انا هاحرمك من دخول السنادى الامتحانات .
( ليان سمعت كدة خافت على هنا من غضب اسر جريت ووقفت جنب هنا ).
ليان: سورى يا دكتور بس هنا بس اكيد زعلانه من كلامك عليها واكيد هى متكلمتش على حضرتك .
هنا: لا اتكلمت عليه وشتمته كمان .

( الكل شهق واتصدم من جرأتها حتى اسر برق من وقاحتها ).
أسر بغضب مكتوم: ارجعى مكانك يا ليييييان .
ليان مسكت فى ايد هنا: لا ... حضرتك لو عاوز تفصلنا افصلنا احنا الاتنين .
أسر: للاخر مرة بقولك ارجعى مكانك يا ليياااااان .
هنا بهمس: ارجعى انتى ... عادى انا كدة كدة مفصوله .
أسر بنرفزة وصوت عالى: بقولك ارجعى مكانك .
ليان بخوف: ل ...لا مش هارجع .

أسر بحدة: طيب هاتى منك ليها الكارنيه بتاع كل واحدة فيكوا ... هاتوا ومشوفش وشكوا فى الجامعه .
( ليان وهنا خرجوا من المحاضرة ... ليان هاتموت من الخوف من أسر لأن عصبيته وحشه _اتقى شر الحليم اذا غضب _ وهنا هاتفرقع منه وهاتموت من الغيظ وفى نفس الوقت فرحانه جدا انها كلمته وعرف اسمها وقربت منه وهى بتتكلم وشافت ملامحه من على قرب ... وأسر اللى بيحاول يسيطرعلى افعاله من الوقحه اللى كلمته وازاى اخته تضيع مستقبلها علشان خاطر واحدة زى دى وازاى تقف فى وشه بالطريقه دى قدام الطلبه ) .

هنا: انتى يابنتى انا بكلمك ...ايه روحتى فين .
ليان بارتباك: ها؟... سورى مكنتش مركزة بتقولى ايه ؟.
هنا وقفت قصاد ليان وضيقت عنيها: دكتور اسر يعرف اسمك منين يا ليان .
ليان بتوتر: عادى انا طالبه عندة فا اكيد عارف اسمى .
هنا بمكر: بلاش تكذبى عليا .. طيب مانا طالبه عندة وميعرفنيش ويعرفك انتى ... ليان قولى انتى تعرفيه منين .
ليان اتنهدت: هاقولك .. دكتور اسر يبقى اخويا .
هنا بذهول: ايه ... اخوكى ... ازاى .. دة دكتور أسر الجارحى .
ليان: وانا ليان الجارحى ...انا ليان زين عز الدين موسى الجارحى وهو أسر زين عز الدين موسى الجارحى .
هنا: وانا المغفله اللى معرفش صح .

ليان: اهدى بس يا هنا ...محدش يعرف والله .
هنا: بس انا صاحبتك المفروض كنتى تقوليلى دة ... دة ... انا مشاعرى كلها من ناحيته انتى عارفه و... انا ندمانه ان صاحبتك .
ليان بدموع مسكت ايد هنا: هنا متأسيش عليا .. انا خبيت عليكى علشان مش عاوزة حد يعملى حساب ولا كدة عاوزة اعيش حياتى طبيعتى ...وشوفتى اهو لما عرفتى ان اسر اخويا عاوزة تسيبنى وحكمتى عليا .
هنا: ازاى ابقى صاحبتك وانتى بتكدبى عليا والله اعلم يمكن متفقه مع ريهام عليا والله اعلم كمان يمكن قايله لاسر على كل حاجة ...اوعى سيبنى ... مبقتش عاوزة اعرفك تانى .

( هنا سابت ليان وجريت ركبت عربيتها وساقتها بجنون مش مصدقه ان صاحبتها اللى حبتها وأمنتلها على اسرارها تطلع كدابه ... فضلت تعيط وتعيط ركنت عربيته وطلعت تليفونها واتصلت على تؤام روحها ).
هنا بعياط: الو .
: ايه دة مالك بتعيطى ليه ؟...فى ايه ؟.
هنا عيطت: مصدومه صدمه عمرى ...صاحبتى اللى بحبها واعتبرتها تعويض عنك طلعت كدابه وبتخبى عليا ... انا مخنوقه أوى .
: طيب أهدى يا هنا واحكيلى بالظبط فى ايه ؟.



فى شركه الجارحى

زين: انا مش مقتنع باللى انت عاوز تعمله .. بس تمام بدام انت شايف ان دة صح اعمله .
مراد: متقلقش يابابا ... انا ظابط مخابرات برضوا .
زين بابتسامه: ماشى ... خلى بالك من نفسك .. وخد حراسه معاك وكمان ادهم .
مراد: حراسه وادهم ايه هو انا رايح احارب .
زين بحدة: اسمع كلامى يا مراد وبلاش تتعب قلبى معاك.
مراد: متقلقش هاخاد عمر معايا هاينفعنى هو كتير .
( الباب خبط ودخلت ليان بتعيط زين قام انتفض ومراد
.. زين اخدها فى حضنه).
زين: مالك يا ليان مين مزعلك ... فى ايه ؟.
مراد: ايه يا ليان بتعيطى ليه كدة .

( ليان دفنت وشها فى حضن ابوها اكتر وفضلت تعيط ورفضت الكلام ).
زين فهم انها مش عاوزة تتكلم قدام مراد: طيب يا مراد روح انت ... انا هاشوف مالها فى ايه .
مراد بحدة: لا ... مش هاروح يابابا .. مالك يا ليان بصيلى وقوليلى مالك .
ليان رفعت وشها: مفيش يا ابيه زعلانه شويه ..قولت اجاى اتكلم مع بابى .
مراد: زعلانه شويه تقومى تعيطى بالشكل دة فى ايه يا ليان اتكلمى .
ليان عيطت: اسر فصلنى من الجامعه وخلانى ازعل اعز اصحابى ...صاحبتى الوحيدة تسيبنى وتتهمنى بحاجات انا عمرى ما عملتها .
زين رفع حاجبه: نعم يفصلك من الجامعه ازاى ...مش فاهم .
( أسر دخل وسمعها وهى بتشتكى لزين ومراد دخل ).
اسر: انا اقولك يابابا ... الهانم بجحت فى اخوها الكبير فى وسط الطلبه ... الهانم مصاحبه واحدة وقحه ولا من بيئتها ولا من مستواها ...والنتيجة أهى واحدة بتبجح فى اخوها .

زين بهدوء: انتى بجحتى فى اخوكى يا ليان .
ليان بدموع وبخوف: يابابى انا ... انا... انا .
زين اخدها فى حضنه: ايه الخوف دة كله اهدى ... محصلش حاجة لدة كله .. انا باسالك سؤال ..هو انا هاضربك يا ليان .
ليان: انا عاوزة مامى .
زين: اهدى يا حبيبتى ... انا اهو مكان مامتك .
مراد: اهدى شويه على اختك ..فى ايه يا أسر مهما كان متعاملهاش كدة .
زين اخدها وقعدها وقعد قصادها: قوليلى فى ايه وبراحه ومن غير دموع .
ليان: بابى انا مبجحتش فى اسر ولا حاجة .. كل الحكايه ان كنت بدافع عن صاحبتى مش اكتر .
اسر: تدافعى عنها ! دى كانت بتشتم فى اخوكى وانتى ايه عادى .
ليان: اسر انت سمعتها وهى بتشتمك.
اسر: لا بس اتاكدت .

ليان: من مين يا اسر من ريهام ... ريهام طول عمرها بتكرة هنا اصلا وعلى طول بتحاول تعملها مشاكل .
اسر: لا مش ريهام .
ليان بعند: لا ريهام ... انا متاكدة انها هى ... انت ظلمتها .
اسر: حتى لو ظلمتها ...متقفيش قصادى قدام زمايلك .
ليان: محدش يعرف ان اختك اصلا .. انا مش قايله اسمى كامل .
اسر بتهكم: والله ! ليه مستعرة من ابوكى ولا يمكن مستعرة من اخوكى ...ولا يمكن الست هنا مش هاتصاحبك طول مانتى غنيه .
ليان قامت اندفعت: انت ازاى تقول الكلام دة ... هنا كمان غنيه وبنت لواء فى الشرطه وعيلتها كويسه جدا .
اسر: اهو شوفتى بدافعى عن زفته وسايبه مثلا انك مش معرفه حد فى الجامعه انك بنت زين الجارحى ولا انك اختى.
(ليان زعقت واول مرة صوتها يعلى على حد من اخوااتها او فى وجود ابوها ).

ليان: لا ..علشان انا مكسوفه منك ومن خطيبتك ومن تمثيلك وتمثيلها بيك ...مكسوفه وكلهم هايكرهونى بسببك وانا مش عندى استعداد اخسر حد علشان خاطركوا .
( أسر اتنرفز و كان هايضربها بالقلم لولا ايد مراد اللى منعته فى اللحظه المناسبه ).
اسر: انتى سافله وقليله الادب ... واحسن قرار ليكى انك تتفصلى من الجامعه .
زين بهدوء: والله برافو ... كمان ... كمان اضربوا بعض واشتموا بعض ..لا انا ربيت فعلا .
( أسر وليان سكتوا لانهم غلطوا فى حق بعض وغلطوا غلط كبير لما زعقوا فى وجود زين ).
زين: لو سمحت يامراد خد ليان روحها البيت .

مراد: طيب يالا يا ليان .
( مراد اخد ليان ونزلوا واسر فضل مع زين ) .
اسر: بابا ...انا ..
زين: ولا كلمه ..اتفضل روح شغلك .. وعالله ماتيجى ريهام تاثر عليك وتقولك اطرد السكرتيرة اصل شكلها مش عاجبنى .
اسر: بابا انت مصدق ل...
زين قطع كلامه بحدة: قولت ولا كلمه يا اسر .. شوف شغلك .

(مراد اخاد ليان ونزلوا وهى بتعيط من كلام اسر ليان ونظرات العتاب من زين ..اضايقت اكتر لما شافت عمر داخل الشركه عليهم ).
ليان بهمس: ابيه متقولش لعمر على حاجة ممكن.
مراد باستغراب: مكنتش هاقول على فكرة .
عمر جه عليهم وركز على ليان: فى ايه ..مالك .
مراد: ملهاش ... يالا هاوصلها ونروح احنا مشورانا .
عمر بضيق: طيب .

( عمر ركب جنب مراد قدام وطول الطريق بيبص على ليان فى المرايه ومضايق انه مش عارف مالها ... واضايق اكتر انها اتجاهلته وهى نازله وسلمت على مراد بس ).
عمر: هى ليان مالها يا مراد ... حد مزعلها .
مراد بمكر: اه فى واحد بتحبه جة اتقدم لبابا وبابا رفضه فهى بتعيط .
عمر بذهول: ايه بتحب ...مين دة ..لا استحاله .
( مراد وقف العربيه مرة واحدة وبصله بحدة )..
مراد: ليه بقا استحاله ..انت تعرف حاجة انا معرفهاش يا عمر .
عمر: لا معرفش .. بس انا مش غبى علشان تضحك عليا بكلمتين دول .
مراد شغل العربيه تانى: ماشى هاكلها واعديها يا عمر .

فى الشرقيه وتحديدا مزرعه يوسف .
( يوسف قاعد فى مكتبه مغمض عنيه وبيفكر ازاى ينتقم من زين الجاحى وكل اللى بيكرهم ...حس بظل حد عليه فتح عينه بسرعه اتفاجئ بشخص باصله بشر).
يوسف بصدمه: انت ازاى تدخل بيتى من غير اذنى .

رواية عشق الزين للكاتبة زينب محمد الجزء الثاني

الفصل الثامن

فى الشرقيه وتحديدا مزرعه يوسف .
( يوسف قاعد فى مكتبه مغمض عنيه وبيفكر ازاى ينتقم من زين الجاحى وكل اللى بيكرهم ...حس بظل حد عليه فتح عينه بسرعه اتفاجئ بشخص باصله بشر).
يوسف: انت ازاى تدخل بيتى من غير اذنى.
مراد بشر: انا ادخل اى بيت وبراحه راحتى .
يوسف: عاوز ايه يابن زين .
مراد: عاوز روووووووحك .

يوسف ببرود: اهى قدامك خدها ...اوعى تكون فاكر الشوتين اللى انت عملتهم دول هايخوفونى .. كان غيرك اشطر .
مراد بمكر: لا انت خايف ... بس عارف انا مش هاقتلك .. انا هاعمل فيك زى ما عملت فى أحمد .
يوسف: وانا عملت ايه فى احمد ... واحد وبربيه خطف مراتى ومش عاوز يقولى هى فين .
مراد: مرااااتك ! لا هى مش مراتك ... فى الحقيقه هى مراتى انا ... على اسمى انا ... فاكر ابويا لما اخد منك امى واتجوزها ... انا بردوا اخدت منك ميرا واتجوزتها .
يوسف قام وقف بغضب: ايه الهطل دة ... دى مراتى انا متجوزها ... فى شهود ع كدة وقسيمه الجواز.

( مراد اتحرك ناحيه كوبايه الميه وجاب ورقه فاضيه وحطها فيها )
مراد: عارف انت الورقه دى ...اهى القسيمه اللى معاك زيهاااا بلها واشرب مايتها ...ههههههه .
يوسف بغضب: انت بتقول ايه ؟.
مراد: بقول اللى لازم تسمعه ... ميرا مراتى شرعا وقانونا ومن بكرة هايترفع عليك قضيه بالتزوير وشوف بقا مين هايرفعها ...ظابط مخابرات ...اممم ايه رايك نجيب الماذون و٢الشهود كمان ويقولوا انك اتفقت معاهم علشان تزور جوازك منها ياترى هتاخد كام سنه سجن ياترى ... فكر كدة معايا .
يوسف: انا مش هاسكت ... هاتهمهما بتهمه تعدد الازواج وهاسجنها.

مراد: لما تعرف تشوف قفاك ...ابقى اعمل كدة ... ودلوقتى حان وقت العقاب .
يوسف بلع ريقه: عقاب ايه ... انتو يا شويه بهايم ياللى برة .
مراد: بتنادى على مين ... يا حرام رجالتك كلها مربوطه ..يس عارف علشان ابقى كريم معاك ...هافكلك واحد يمكن ينقذك .
( مراد طلع مسدسه وصوبه ناحيه رجل يوسف وضرب طلقه فيها ...يوسف وقع على الارض ).
يوسف بيأن من الالم: انا مكرهتش فى حياتى قد ابوك .
مراد وهو بيطلع من الباب: ابقى ضمنى معاه فى القايمه .



فى بيت الجارحى

ليليان: لياان اصحى كلمينى .. انا سبتك اهو ونمتى براحتك ... ممكن تكلمينى .
ليان بصوت مبحوح: مش عاوزة اتكلم ممكن .
ليليان: لا قومى كدة وكلمينى ...فى ايه .. اسر لسه مجاش من برة ولما سالت بابكى قالى انك متخانقه مع اسر ممكن افهم فى ايه .
ليان: انا غلطت فى اسر وغلطت وزعقت قدام بابى وكمان بسبب كدبى هنا سابتنى وقاتلى مش عاوزة اعرفك تانى .. مش عارفه كل اللى بحبهم بيرحوا منى ليه .
ليليان: كل اللى بتحبيهم بيرحوا منك ! ليه يا ليان ... اخوكى راح منك فين ...دة اخوكى مهما حصل ما بينكوا ...هايفضل اخوكى وانتى اخته ...وهنا مش عاوزة تشوفك ليه فى ايه ... احكيلى يمكن اقدر اساعدك .
ليان: هاحكيلك يامامى .



فى فيلا مهاب

ماهيتاب: وبعدين .
هنا: ولا قبلين ...دة كل اللى حصل .
ماهيتاب: عاوزة الحق .
هنا: ايه .. هاتقولى انا غلطانه .
ماهيتاب: طبعا ...انتى مجنونه .. ياعنى وقفت قصاد اخوها علشان خاطرك وفى الاخر تتهميها بالكدب وتقوليلها كدة وتمشى وتسيبها ...مش دى ليان اللى قارفنا بيها ليل نهار ... مش دى ليان ام قلب طيب اللى عوضتك عن تؤام روحك ...فى ثانيه كدة تسيبها وتسمعيها كلامك الدبش دة .

هنا بدموع: عاتبت نفسى كتير ... بس والله يا مامى ما اكنت اقصد الموقف بس ضايقنى وحسيت ان هبله بس
ماهيتاب بضحك: حسيتى ! انتى هبله فعلا يا قلب ماما .. المهم لازم تعتذريلها .
هنا بتفكير: ابعتلها مسج اقولها ايه .
ماهيتاب: تبعتى مسج ...لا طبعا ... انتى تروحى لبيتها وتعتذرى كمان .
هنا: لا يا مامى ... افرض قابلت دكتور اسر ... لا ياماما مينفعش.
ماهيتاب: لا مانا هاروح معاكى ...مامتها فى معرفه قديمه ما بينا ...واهو اشوفها بالمرة .
هنا بسعادة: حبيبتى يا ماما ...اشطا.. يالا نروح .
ماهيتاب: دلوقتى .. مجنونه بابكى زمانه على وصول ...بكرة نروحلهم .
هنا: يارب بكرة يجى بسرعه ... قلبى واجعنى عليها ... انا بحبها اوى .

فى بيت الجارحى.

ليليان: قولتلك غلط من الاول ...الكدب وحش...حبيبتى اللى عاوز يصاحبك هايصاحبك حتى لو بابكى مين او اخوكى مين .. وكمان غلط انك تقفى ف وش اخوكى ... كنت سكتى وتعالى احكيلى وانا كنت اتكلمت معاه براحه يا ليان .
ليان بدموع: حسيت انه جة على صاحبتى يامامى اسر كان هايفصلها بجد من الجامعه .
ليليان: طيب اهدى كدة ... وانشاء الله الموضوع كله هايتحل من ناحيه اسر وهنا صاحبتك .
ليان بصوت مبحوح: يارب .
( ليليان خرجت من عند ليان ... حست قد ايه هى مخنوقه موقف ليان مع هنا نفس موقف سارة معاها زمان ...حست قد ايه هى محتاجلها ...ليه تتحرم منها ...كانت ماليه الدنيا عليها ...فكرت تروح لزين ترتمى ف حضنه بس رجعت تانى مش كل مرة تروح تقعد تشيله همها كفايه عليه شايل همها سنين وعمرة ما اشتكى ...فاقت على صوت عز ).

عز: ماماااااا..
ليليان بتحاول تدارى دموعها: ايه يا عز ...وطى صوتك ياقلبى .
عز: انا قلبك ...امال زين باشا ايه كليتك .
ليليان: ممكن تبطل غلبه وتسيبنى شويه لوحدى .
عز: مالك يا ماما ... البت ليان مزعلاكى .
ليليان: مفيش يا عز سيبنى بس لوحدى شويه .. انا هادخل التراس اشم شويه هوا .



فى بيت مراد الالفى .

(مراد قاعد على السفرة بيحاول ياكل مش قادر .. ليه الاكل مش راضى يتبلع .. ليه مكتوب عليه الوحدة دايما ...جرس الباب رن ..سمعه وطنشه هو مش قادر يقابل حد ولا يقعد ويتكلم ...ليه الناس مش راضه تسيبه يعيش فى ذكرياته مع سارة ...ليه دايما عاوزين يبعدوا عنها ... جرس الباب مبطلش رن ).
مراد وهو بيفتح الباب: دة اكيد انت يا مرا...شيرى !.
شيرى: ايه يا مراد ...مبتفتحش ليه على طول .
مراد باستغراب: انتى عرفتى بيتى ازاى .
شيرى: سهل جدا اجيب عنوانك .
مراد: بس مش سهل تيجى على بيتى ...خير .
شيرى: لا سهل احنا اصدقاء ...ايه مش هادخلنى .
مراد بحدة: لا .

شيرى بإحراج: نعم !
مراد: لا مش هادخلك ..ممنوع اى ست تدخل بيتى من بعد سارة واظن انتى عارفه كدة كويس .
شيرى: بس كنت بحسب انى غير اى ست وممكن ابوظ قواعدك .
مراد بحدة: لا ... انتى زيك زيهم ...عاوزة ايه بقى .
شيرى: طيب منا مش هاتكلم معاك كدة على الباب يا دخلنى يا تنزل نقعد فى اى مكان .
مراد اتنهد بضيق: طيب يا شيرى انزلى استنينى فى كافيه اللى جنب البيت وانا هاجيلك .
شيرى: اوك .

استوووب
( شيرى ...عندها ٣٧ سنه صاحبه محل ورود ... مراد اتعرف عليها بسبب الورد اللى بيجبه لسارة ..شيرى متجوزتش لسه ...جميله جدا قوامها ممشوق وشعرها أشقر ...شيرى ست بمعنى الكلمه قادرة تغرى اى راجل ...لكن مراد الالفى مقدرتش لسه عليه ).

عند مهاب وماهى .

ماهى قاعدة على كرسى الهزاز وسرحانه وبتردد جمله واحدة بهمس: ليان زين عز الدين الجارحى ...زين الجارحى.
مهاب قرب منها وباس خدها: سرحانه فى ايه ..وبتقولى ايه وانتى سرحانه.
ماهى بتوتر: سرحانه ...عادى ...كنت فين ؟.
مهاب: كنت بطمن على هنا مش عارف متعشتش ليه ؟.

ماهى: متقلقش يا حبيبى هى فى مشكله عندها مع واحدة صاحبتها ...فا زعلانه بسبب كدة .
مهاب: امممم ...طيب وانتى اتكلمتى معاها ياعنى .
ماهى: متقلقش وبكرة هاحلها المشكله دى .
مهاب: ربنا يخليكى لينا ...ماهى تعرفى ان هنا شبها اوى .
ماهى: مين ...قصدك سارة .
مهاب: اه .
ماهى بابتسامه: لا مش فى الشكل ..بس شخصيتها اه دبش زى سارة .
مهاب بحزن: يارب ما يكون حظها زى سارة .
ماهى بتفكير: ياااارب .



فى بيت الجارحى .

زين باستغراب: ليليان بتعملى ايه ف التراس لوحدك.
ليليان مسحت دموعها بسرعه: مش حاجة يا حبيبى بس كنت بشم هوا .
زين قعد جنبها: ياعنى لما تمسحى دموعك بسرعه مش هاخد بالى مثلا انك معيطه .
ليليان بصوت مبحوح: لا مش بعيط ...عادى كنت سرحانه ...تلاقى عينى دخل فيها حاجة بس .
زين بعتاب: من امتى وانتى بتكدبى عليا يا لي لي .
ليليان: مبكدبش والله يا حبيبى ...فعلا كنت سرحانه .
زين: سرحانه بزعل ..ليه بقى .

ليليان: متشغلش بالك بيا يا زين كفايه مشاكل الشغل وكمان مشاكل الولاد ..هابقا انا وهما .
زين: انتى وهما !...مالك يا قلب زين اول مرة تزعلى ومتجيش تنامى فى حضنى وتحكيلى .
ليليان نامت فى حضنه: كنت بحاول اقلم نفسى ان ابعد عنك وقت زعلى ...بحاول اتعود اكيف نفسى ازاى لما اكون زعلانه ...بس للاسف فشلت ...حتى وانا زعلانه عارفه من جوايا ان راحتى فى حضنك .
زين: وليه تبعدى اصلا ...منا اهو ...ليه البعد .
ليليان بصوت مبحوح: هايجيلك ف يوم وتشتكى منى .
زين بحزن: انا ! ...انا يا ليليان اشتكى منك ..انا طول عمرى بقولك حاجة واحدة ...انا عايش علشانك بحارب فى الدنيا دى علشانك ..تقومى تقولى اشتكى منك ...انا زعلان اوى منك .

ليليان رفعت وشها براحه وباسته من خده: اسفه...بس سامحنى احساسيس جوايا .
زين: هاسامحك بس بشرط تقوليلى مالك .
ليليان: مفيش موقف ليان مع صاحبتها فكرنى بسارة ...لما كانت هاتتفصل بسببى ...انا محتاجها اوى.. بعدها قتلنى ...عمرها ما غابت عنى ...كان زمانها معايا دلوقتى ..كانت بتضحكنى من قلبى ...يااااه يا زين لما انا بحس بكدة امال مراد بيحس بايه ...طيب انت مالى عليا الدنيا...وكمان الاولاد ومشاكلهم الايام بتعدى ...هو ازاى عايش لوحدو ...ازاى ايامه بتعدى ...كنت الاول بلومه ...بس لما شوفت حزنه عليها وجع قلبى عليه هو كمان .

زين بحزن على صاحبه: سلامه قلبك من الوجع ...ربنا معااه مراد اتعذب كتير فى حياته ...انا بحاول على قد ما اقدر اعوضه بس اكيد هافضل مقصر .
ليليان باست ايدة بحب: ربنا يخليك لينا ...تاعب نفسك ما بينى وبين الاولاد ومراد ...ومحدش حاسس بيك خالص.
زين شدها له وهمسلها: انا مش عاوز غير ..انك انتى الوحيدة اللى تحسى بيا ..مش عاوز حد تانى .
ليليان بدلع: وانا مش بحس بيك يا زينى .

زين: اوقات واوقات ...صالحينى بقى ..انتى بعدتى عن حضنى كتير وانا عمال ادور عليكى ومش لاقيكى .
ادهم دخل فاجاه: ايه يا جدعان ما تراعوا ان فى سناجل متجوزوش .
زين: انت داخل زى القضاه المستعجل ليه كدة .
ادهم: داخل اقفشك يا كبير .
زين: مراد رجع ولا لاه .
ادهم: اممممم دخل يغير هدومه وينام .
ليليان: هو مراد كان فين .
مراد: انا أهو يا حبيبتى .. انا اقدر انام من غير ما اجاى وابوس ايديك .
ليليان بحنيه: روحى يا مراد ...كنت فين طول اليوم .

مراد: كنت فى مشوار مهم .. هى ميرا فين ؟.
زين: عند احمد بتزورة واستأذنتى تقعد معاهم انهاردة وانا وافقت .
مراد: اه وبالنسبه لكيس الجوافه مالوش رأى .
زين: انت كنت فى مشوارك ومش موجود طول اليوم ... وانا مكانك .
مراد بضيق: طيب ...تصبحوا على خير .
ليليان: مش هاتتعشى ..
مراد: ماليش نفس ..تصبحوا على خير.

(ليان فضلت صاحيه زعلانه ان اسر زعلان منها ومأكلتش معاهم فكرت كتير وقررت تروحله وتكلمه .خبطت ودخلت ).
ليان: اسر ممكن ادخل .
اسر: انتى دخلتى فعلا .
ليان: ممكن اتكلم معاك.
اسر: لا ...عاوز انام ورايا محاضرات الصبح .
ليان بإحراج ودموع محبوسه: أوك ...عن اذنك .
اسر اتنهد: أستنى ...تعالى هنا ...عاوزة ايه ؟.
ليان: انا اسفه .

اسر: ياعنى تتحدينى قصاد الكل وجايه تعتذرى فى اوضتى يا ليان
ليان: والله انا ما كنت اقصد بس كنت بدافع عن صاحبتى يا اسر ...والله هنا طيبه وبنت ناس كويسه معرفش مين فهمك عنها كدة.
اسر: لسانها يا ليان ...عرفنى بيئتها كويس .
ليان قربت منه وحضنته: انا اسفه يا اسر والله كان غصب عنى ..بس هى صاحبتى وانا بحبها .
اسر قلبه رق لاخته: مسامحك ...وانتى كمان متزعليش منى على الكلام اللى قولته .
ليان بفرحه: ياعنى خلاص صافى يا لبن .

اسر: كلميها وقوليلها ترجع محاضراتها ...بس محاضراتى لا ...تشوف اى كورس تاخد فيه علشان تفهم وانتى كمان انا هاشرحلك المادة بس متحضريش محاضراتى ...تمام .
ليان ببراءة: تمام يا احن اخ ...بس هى خاصمتنى .
اسر: مش بقولك متخلفه ...عيله مستفزة .
ليان: بس طيبه اوى والله ...رقيقه اوى من جواها .
اسر: انتى اللى رقيقه اوى من جواكى .



فى مستشفى الجارحى .

احمد بتعب: ليه يابنتى بس أصرتى تقعدى معايا.
ميرا: ياعنى اسيب حضرتك يا عمو ...وبعدين انا دكتورة شاطرة واعرف اتابع حالتك كويس.
احمد: ماهو كتر خير بشمهندس زين مخلى المستشفى كلها تحت أمرى والله الراجل دة ربنا يباركله.
ميرا: يارب ...عمو زين من اكتر الشخصيات المحترمه اللى قابلتها فى حياتى .
احمد: متزعليش يا ميرا من قرارة بس دة احسن ليكى ويوسف هايخاف يقربلك .
ميرا بحزن: ادعيلى يا عمو والنبى اصل مراد دة صعب اوى .
احمد بتعب: متخفيش ..بس انتى متعانديش وكبرى دماغك ومشى أمورك.
ميرا: طيب نام انت وارتاح ...متتكلمش كتير الكلام الكتير غلط عليك .
احمد بيغمض عينه: حاضر .

( ميرا قامت وقفت فى الشباك تشم هوا ...وتفكر فى حالها وهاتعيش ازاى مع مراد ...متنكرش انها من اللحظه الاولى اعجبت بيه شخصيته القويه ونظراته حتى ملامحه ...ملامحه أسرتها ابتسمت على نفسها قد ايه هى غبيه هى لحقت تحب شخص فى يومين ..لا ثوانى هى قالت تحب ...هى حبته ...أمتى وازاى ..غمضت عنيها بقوة حاولت تنفض الفكرة دى من دماغها ...فتحتها تانى لقت مراد واقف تحت ساند على عربيته بيبصلها ...غمضت عنيها تانى وفتحتها لقته واقف نفس الوقفه ...استغربت ايه جابه ).
ميرا بهمس: مراد .

فى احد الكافيهات .

مراد بضيق: خير يا شيرى .
شيرى بابتسامه: كل خير ...قلقت عليك مش موجود مختفى .
مراد: فى حاجة اسمها تليفون .
شيرى: اتصلت كتير ومردتش .
مراد بحدة: ايوة ياعنى مردتش يبقا مش عاوز ارد على حد.
شيرى: ليه كنت قاعد مع ذكرياتك مع سارة .
مراد بغضب: مالكيش فيه يا شيرى حاجة مش تخصك .
شيرى اتجرأت ومسكت ايدة: لا يا مراد ليا دعوة وانت كلك تخصنى ...عارف ليه علشان انا بحبك وانت كمان معجب بيا